Едно утро тргнувајќи на работа, ја отворив влезната врата на мојот стан и пред вратата имаше што да видам: на чергичето пред вратата лежеа моите стари чевли, сосема искинати, тажни и жаловни.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Веднаш смисли: Мачка на кровот / и два жолти мачора / - љубовен проблем! – Ќе му ја кажам на Борјан, ја отвори влезната врата.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Овојпат кучката само ја отворила влезната врата на куќата, ја отворила вратата на ладилникот и сѐ послала по душемето, по килимот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Се отвори влезната врата. Нанадвор. Некој однадвор ја отвори.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
И затоа вечервава не му беше ништо тешко да ја отвори влезната врата, која уште беше на мандало притурната, бидејќи Митре не беше готов со јагнето, а сестра му Стана и другата слугинка не беа готови со другите манџи и алвата, што ја пржеше внук му Најдо, дете од тринаесет четиринаесет години.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
22 Мими трчаше пред сите, ја отвори влезната врата откај улицата кон градината и застана зачудена: темјанушки, нарциси, зумбули, лалиња...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)