Проклет да бидам, никој не знаеше каде отидоа деновите на детството.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Некој во сонот зборува, блада: - Ноќта ја испраќам, а денот не го затечувам, кај ми отиде денот и кој ми стои сега на нога, кој ме гази сега мене!.. 187
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го фатив последниот воз и таму отидов ден пред тој да го предаде клучот на газдата.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)