Луѓето рекоа: - Ете, отидоа и тие... Злото си го понесоа в гроб...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Пискаше Богдан, молеше, плачеше, пцуеше, но ништо не помогна. Отиде и Анѓа, во рацете на некрстените како пред десет години внучето Ангеле од сред Атпазар во Прилеп.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Низ нивното село поминуваа партизански единици. Заедно со повеќе мажи од селото во една од нив отиде и Змејко.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Леле, викам, ми отиде и Роса, росната капка моја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— Отиде ручекот наш! — Отиде и вечерата, вели Лазор Рогожаров.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
М отиде и до следниот излог. Повторно немаше одраз во стаклото.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)