откорне (гл.) - и (сврз.)

Луди, безумни и неразумни времиња и во нив и луѓе кои од туѓата болка си направија широка и мека постела распослана врз тој тежок и ужасно болен, страшен и уништувачки удар што нѐ раздроби, откорна и разнебити...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ги нема ни оградата, ни тревата. Оградата е откорната и однесена, тревата изгазена.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тој се влеваше во дебелата бука, забиена во темелот на горниот ѕид на пиланата како огромен лост, со горниот дел повисок од покривот, исто како некој шумски џин да сакал со тој лост да ја откорне и да ја преврти ничкум нивната пилана.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ако не нè префрлате во Албанија што ќе биде со нас? (Ќе видиме; мораме да ве спасуваме...) Како? (Има наредба: кој може, кој е поздрав, треба да тргне пеш преку Косово...) Се оди прекутрупа, низ нивје, низ кални патишта, непријателот опсипува со гранати; една од нив паѓа близу, ја затресува земјата, ја откорнува и го покрива Трајана.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)