Барем јас ќе го паметам тој настан како смешен.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А прифаќањето на случајот од таа комична страна придонесе сосема да заборавам на болката што ја сеќавав од половината па сѐ до десното колено.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сѐ уште ретките живи сведоци го паметат тој далечен, кобен чин на омразата, подлоста и неизбришливиот резил, но обессилени од стравот, немо го врват патот долж ’рѓосаната бодликава жица...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)