пие (гл.) - ли (чест.)

А наравоучението е едно, докторе: непроверените сомневања крстете ги човечко зло. Пиете ли?“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не на она минато на кое мислам јас. „Си пиел ли некогаш, брате Јоване?“ праша ни сам не знаејќи зошто.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во кладенецот на дното нешто ми се мрешна, ама јас жеден, подзамижан, пијам ли, пијам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
За Мечето знам дека ќе пие, тоа сака да оздрави, но ти ќе пиеш ли? Зоки размислува. - Инаку не ти го давам!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
СПИКА - На убавата ко слика спикерка во кревет ѝ се спикал еден спијач. Како е твојата спила, драга моја; пие ли нешто “, или има спирала!?“, ја прашал спијачот изненадената спикерка. „Пие спиритуално и мрази аспиранти!“ рекла спикерката. „Дишан“, рекол спијачот, „спиритус, спирала, аспирант...“ „Гринавеј“, рекла спикерката, „лошиот господин Спика и фината Џорџина...“ „Ете, сплискавме уште еден разговор“, рекол спијачот. „Без да спискам!“, рекла спикерката. Спијачот се насмеал и заспал.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Еден вид проклетство; за да сокријам во себе некоја одамнешна вина. „Кажи, си пиел ли?“ Брат му го крена погледот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А потоа следеа безброј прашања: крадам ли зелени сливи, пијам ли мастило, ја читам ли Библијата, фаќам ли ракови?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)