Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Претпазливо чекореа како по минско поле, по животот, плашејќи се од Бога!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

На младината и се сервираа погрешни мисли и зборови: дека овде е тешко да се обезбеди подобар живот, па тие плашејќи се од тешкото, трк кон запад!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Плашејќи се секогаш од радикални решенија со смекната душа од селидбите, од ударите на судбината, тој сега гледаше дека децата се ослободени од неговите фрустрации, но го плашеше тоа да не предизвика спротивен ефект во новата средина, па да се урне неговата морална тврдина.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

И огромен куп очила: со метални, коскени рамки, цвикери, монокли, понекој бинокл, различни диоптри.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Погледнува во ќерка си, која немо ја гледа. „Не плаши се!” - ѝ прошепотува Хана и полека се лизнува на килимот со еврејска шара, по кој сè поизобилно почнува да истекува нејзината ариевска крв додека во ушите ѝ шуми топлото море на Ориентот и здивот на Леон Голдблум кој, таа чувствува, ѝ се доближува нежен, заносен и страствен и по толку години... Фотографии.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

На истото место кај што век и пол подоцна ја соѕидале Αγια Σοφιαζ лежи султанот Бајазит Втори кој загледан во летот на своите соколи подарени од Норвешка копнеел качен на бел коњ, украсен со златни узди и узенгии, да се види себеси како влегува во катедралата Св. Петар и како се упатува право кон олтарот во кој да го одмори својот бел коњ и тука да го напои и назоба...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

И, Европа дури им се потсмеваше на неговите соништа да го испади Исуса од црквата, Бајазит, со висок турбан и ретки дијадеми на главата, добро знаеше дека пропаѓа секоја мисла која престанува да се движи и затоа извика: вие, Европјани, не плашете се од мене туку од моите соништа и од мојата упорност плашете се...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

— Не бери гајле, море, лели си стигнал дотука. Не плаши се.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Море, јас презимуа, токо ти како си со момците? — го праша Толе и ги побара Трајка, Најда и Велјана кои, плашејќи се од аскерот што се точкаше тие дни по Црна, беше ги испратил поп Ристе на колибата да се маткаат околу стоката, да не паднат в очи.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Го видоа ова Илија и Митре, и овој последниот позабрза пред Толета и уште оддалеку почна да вика: — Селани! Не бегајте, не плашете се!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Плашејќи се да не излезат агите да го угасат огнот, му запна еден истрел од шејшането на тој што ја отвори вратата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бојан ја погали по влажната муцка. - Не плаши се, Кротка! Тука си најсигурна, - кротко ѝ шепна.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ајде, не плаши се. Не те давам на дрварите. Нека собираат суви гранки.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Не плаши се, Иринка! Сѐ помина! Ние сме тука! - нежно шепотеше Бојан, наведнат над неа.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Кротка, убава моја, не плаши се! - ја погали Бојан.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Не плаши се - те тешат на масата. - Само менуваат локал.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Таа се плашеше да ја провери неговата чесност со прашања, плашејќи се да не му го смени расположението, со кое таа не би можела да се справи, но сепак една вечер му рече, „Даниел, што му се случи на твојот адамски апетит? Ти јадеш помалку и од мене.”

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

ФРОСА: (се смее). Што рече: „Фрли колку ти е стасана раката и не плаши се од пресолување“.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

МАРА: (фрла во ѓумчето шеќер). Не плашете се, не ве терам.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Тој има вкус за доблест. Продолжува да оди по патот на кој стрчат острите врвови на младите тревки, не плашејќи се да се пробијат меѓу збиените камења.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

-Не плаши се. Најлошото нешто е ако му се предадеш на стравот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Јас побрзав внатре во куќата, плашејќи се Вера мене да не ме праша која беше таа жена со црна шамија на главата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

ФЕЗЛИЕВ: Не плаши се. Ќе ти го вратам.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Језекил, плашејќи се да не задоцни, на крајот испребрзано рече: - Ха...

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Аргатувал кај некој Германец по име Ханс. Истиот плашејќи се од репресалиите на новата власт морал да го напушти имотот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Не брзајќи да посигне по понуденото, а плашејќи се дека ќе го навреди домаќинот ако го откаже сосема, Софроние направи благ и неодреден поклон нанапред спрема филџанот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога се чу за тоа во Потковицата, Началството на Потковицата по заповед на Комитетот од Прилеп, плашејќи се за животите на преостанатите деца Младенови и Спасиини, двете веќе возрасни девојки, Марија и Акинија, ги омажи за свои луѓе од делот на Македонија под грчка окупација, во Солун, далеку од досегот на српските власти, а двете помалите, Софија и Нектена, ги испрати во Крушово, кај вујковците.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Плаќав и без поздрав го напуштав плашејќи се од својот нож со седефена дршка.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Еда, од ништо не плаши се, ми вели Маса Кулумоска, сето тоа е здравје, ми вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Почнувам да викам. - Кој е таму, слушам. - Јас сум, велам, не плаши се!

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Офицерите, велат, офицерите ни велеа дека тие јаделе живи луѓе. - Не плашете се, им велам јас, вашите глави се сега посигурни.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не плаши се, му вели на Витомира, овие риби немаат трње.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Дојди, не плаши се. Со тој твој камен стори го своето.“

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Температурата на животот топеше еден студен, дотогаш непробоен оклоп а тој плашејќи се да биде разголен до дно поставуваше примки. „Јано“, рече. „Тој професор за кого ти расправав чека сега луѓе во заседа и ги моли да пијат со него.“ „Ти не пиеш.“ Дали е возможно, мислеше. Дали е возможно.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Се потргна малце од него плашејќи се да го погледне и кришум, додека пак ја чувствуваше тежината на неговото рамо врз едната страна на лицето, му ја бараше раката.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Богдан Русимиров беше човек на Шефот кој оцени дека крај себе треба да има таков професионалец со чиј прозивод би задржал ниво над сите други во увидот на нивната службена работа, но и во приватниот живот: тој се радуваше на материјалот што секојдневно го добиваше од Русимиров, внимателно го складираше, плашејќи се да не се активира предвреме, да не се распрска во неговите раце, да не го разнесе експлозивот што го подготвуваше за другите.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Цел ден, човеку“, свика Марин полетно, гледајќи ја зашеметеноста на Сандри, додека овој стресено ја разотвораше книгата, небаре плашејќи се да не испадне нешто од неа.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Некој до ибн Пајко рече притулено: „Не плаши се, ибн Пајко!“ И го фати пријателски за лакотот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ама санџак-бегот веднаш се насмевна: „Не плаши се.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Не плаши се за нив. Тие улеле на Алах, ова им е казна“.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Кога виде кадијата дека со никакви бакшиши не може да ја соблазни, со сила не смееше, плашејќи се да не е маѓепсница и вештерка, какви што по тоа темно време ги имаше кај сите религии, реши да го измени режимот спрема Анѓа.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Јас се чешлав пред огледало Плашејќи се од забраната да го допрам Прашањето за сирачињата Што минале низ оваа соба Во деветте дена испишани Во историјата на деветте века.

„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)

КОСТАДИН: Една мисла ме мачи.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Не плаши се, побратиме. Уште малку остана.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Доста беше го запознала Илка со овој план, но плашејќи се да не ја расипи сета работа, се истрча пред него и му одговори на Трајка, милувајќи си го Толета по главчето, кое мирно цицаше на левата града — Море ами . .. шо да велиме ние, браче Трајко?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Море, бре браќа, ние сме си патници луѓе, ич не плашете се од нас. Ќе преноќеваме и ќе си одиме.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Ами ако разберат другарчињата оти за неа дојду?“ — се стресе и просто ги избегнуваше сите нивни погледи, плашејќи се да не му ги прочитаат во очите неговите мисли.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Баш ми се пријал бакрданик со сланинка, ама така мекичок да е — како за стари луѓе: та веќе не ти ида ваа есен, не плаши се ни ти, ни твојте вдовици и ергени.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Работниците не попуштија, режимот реши да попушти, ама привремено, додека ги залаже работниците, и реши да ги прими сосе козите, се разбира плашејќи се и од гладот кој веќе царуваше во градот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Кравата рикаше внатре плашејќи се да излезе.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Марија, спокојно ѝ рече. Не плаши се. Еден мал зарез од десната страна на стомакот, сосем мал зарез, и готово.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

- Е, де, не плаши се! - одговори Трајче. - Не сум овца, та волкот да ме изеде!

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Неделата би најубав ден Зашто тој ден Бог си починуваше и гледаше Народот како се крие зад стеблата Плашејќи се казна да не го снајде нова И да не заврни пепел од пеколот и снегот да не се стопи Та нов потоп да го снајде.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Зарем тука треба да седи за навек, плашејќи се да лета дење за да не го види некој?

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- Не плашете се, - рече едно од лисичињата. Ние нашата мајка нема да ја оставиме ништо лошо да ви направи.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Нему, да признаеме, не му беше лесно: за него сега немаше ни селски празници, ни излегувања на сретсело како некогаш; мораше да седи дома плашејќи се од заслужената одмазада од луѓето кои, ако не друго, сигурно безмилосно ќе го мајтапеа онака како што умеат само селани.