Ги отчукав на една стара машина за пишување во училиштето, ги подврзав во картонска корица, ги насловив како Енигма, напишав посвета: „На девојката со коси очи“, на првата страница го оставив мојот телефонски број (Луција ниеднаш не го побара за три години) и ѝ ја испратив по една другарка на Луција.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Андон ја побарал за снаа Савка на Благоја, божем му е нужна за бостанско плашило.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ми рече: - Замисли сега овде пред сите, да те побарам за жена.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
- Значи, јас треба да клекнам на колена и по 25 години заеднички живот да те прстенувам и побарам за жена.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Понекогаш го споменува Волкојанецот кој, и покрај тоа што знаеше дека е врзана за креветот, имаше храброст да ја побара за жена.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Имаш влијателни пријатели и овде и во светот, можат да ти издејствуваат да добиеш излезни визи за онолку луѓе за колку што ќе побараш. Побарај за целото семејство.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Андон ја побарал за снаа Савка на Благоја, божем му е нужна за бостанското плашило.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)