побелува (гл.) - мрак (имн.)

Гледам на исток и онаму, далеку на врвот на планината, полека побелува мракот, добива белузлинаво-жолтеникава боја што преминува во срамежливо руменило, се повеќе поцрвенува небото и црвенилото над гребенот станува се посилно, чиниш врвот пламнал, гори снегот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)