Тивко, тивко го расвести и бргу го поведе кои своите српски окопи, каде што веќе другарите беа се загрижиле за него, ота и зората наближуваше.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оној што ги поведе кои некаде низ село го знаеше патот па брзаше напред, а тие се сопинаа и прескокаа камење по непознатиот пат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)