повика (гл.) - свој (прид.)

Навикнат да слуша извештаи за побуни во целата своја огромна царевина, кои секогаш ги задушуваше во крв, султанот го повика својот одговорен службеник за Европејска Турција, Хилмипаша, и кратко му нареди: — За дваесет и четири часа сакам мир во твојот реон.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И Хилми си ја зеде грижата да ја исполни султановата наредба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Такви се војводите како вас, клечковци — им се навика Толе в лице на сите војводи, па дури и на Петрета Ацев што го кандиса да му се придружи, го дупна коњот и ги повика своите опробани и верни другари уште од арамискиот занает.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Војводите останаа замајани од истапот на Толета, се тргнаа настрана под сенката на големата јасика и почна и тие да се препи раат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Белото езеро се разбудило од сонцевината, звуците на летото ги повикуваат своите деца.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Армен беше изненаден, ја повика својата сестра Алиса и двајца други книжари, како и еден посетител, близок пријател на книжарницата, им го претстави неочекуваниот балкански гостин, стар пријател на основачот на книжарницата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Затоа ги повикал своите ѕидари на таен состанок и тие се решиле за таласум.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ги повикал своите другари што биле во Велес да дојдат во Солун, а во меѓувреме во Кружокот влегло уште едно лице - тоа бил Димитар Коштанов од Горна Џумаја.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Џоен ја потисна желбата да го повика својот маж, во случај да заспал.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)