Убаво моделираното розово носе му ја душкаше брадата на Милан, а крзнестата предна шепа, со вовлечените канџи, како пувка за пудрење, го погали образот на Милан.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тогаш наеднаш се будев и потресена се прашував дали таму каде што ги водат ќе има ли некој да им избрише солзи, утешни зборови да им прозбори, да ги загали по глава, да им погали образи?...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)