Денот се измолкна преку врвот на планинката за која рекоа дека се викала Водно, како да бегаше од темницата што се подаваше од бавчите.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ме охрабрува само еден страк трева што се подава од една пукнатинка меѓу поплочената патека пред скалите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега се спуштаа по една бескрајна удолничава шума. Стеблата, како сеништа, се подаваа од врнежот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)