Единствениот контакт што ги имав со човечки суштества, беше пет пати дневно, кога можев да слушнам како некој доаѓа низ ходникот, го отвора, “свинското грло” и ми подава храна.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Еден од стражарите беше црнец, и една ноќ, се врати.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Јас ќе речев, „Може ли да добијам нешто за читање?“ Тие велеа „Не“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Кога ги прашав зошто ми ја подаваат храната, нема одговор: Ете така ни дојде.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)