подигне (гл.) - и (сврз.)

Ќебето што истовремено беше и врата, нагло се подигна и во земјанката се втурна бран студен ветар и по него влезе Аргир.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој уплашено, потоа гневно, се подигнува и полуисправен јури пак во каналот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Дебелата рака се подигна и нервозно го допре неговото бледо и слабо лице.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Раце налактив на колената, лицето го покрив со дланките и чекам и така чекајќи – го дочекав првиот мрак, не мрдам, чекам и чувствувам како ме тресат морници, по стапалата како да ми лазат мравки и студот сѐ повеќе ми облева образи, прстите ми отрпнуваат, ушите ми горат и полека ме фаќа некаква дремка, ми се присторува дека се губам и не знам што време беше, кога почувствував дека нечија рака ми треси рамо, ме подигна и слушам женски глас да ме праша – кој си ти бре синко?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Мајка стана, ја потфати под мишки, лесно, чиниш се плаши дека ќе ја разбуди, ја подигна и полека ја легна на широкиот кревет. Јаболковина мириса перницата, на печена круша и дуња мирисаат веленцињата; на пресен леб штотуку изваден од фурна, мириса целата одаја.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Зад неа завеа ветар, ги потсобра сламките, ги подигна и ги расфрли по селското сокаче.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)