покаже (гл.) - кон (предл.)

На младичот му удира силен бокс и од задниот џеб вади нож.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Цеце (Кон Мими): А ти, пичко, скидај ги гаќите и легнувај на хаубата! (Со прстот покажува кон колата на Краста) Ја имаш таа среќа да ти го џвркне Цеце Манијакот!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Женски, брачни, мајчински: децата можеби со подозрение ќе покажуваат кон таа несреќница и ќе зборуваат со глас што таа ќе го слушне; мачката пак има буви, тие ќе ни влезат во софата; сопственото лице делува замачкано, тоа е поради жештината; дали е вклучена ринглата под гравот? мрачната болест на машината за перење алишта може да се повтори - баботи при испирањето, а ѕвечка при перење; господи боже, веќе е единаесет часот; кој од вас загубил една каљача?
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тој покажа кон вратата, таа тргна, но ливчето ѝ падна без таа да забележи; класниот стана, го зеде, Луција веќе беше надвор; Фисот го прочита и се вцрви (беше ќелав, но жилав маж, со брада, и јас првпат видов дека брадата не можеше да го сокрие неговото црвенило, оти ќелата му пламна како да е лице).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Зборови како вино, млеко или вода“, рече и подаде: „Тие зборови љубов покажуваат кон зборот пие“. „Добро“, рече Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ОГНЕНА ГУЛЕВА
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи, мајка ми го крена показалецот и покажа кон височинката! Кон тумбата. Кон местото на нејзиниот избор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не смееш да размислуваш како што веројатно размислува онаа Огнена Гулева - ме предупреди Даскалов и покажа кон колата. - Значи она е Огнена Гулева? - реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира не и спомнав дека и Ѓурчин беше потписник на иницијативава.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А притоа уште слушам како се тркалаат околу мене отпадоци од некој притулен шепот, и навистина не сум сигурна дали се тоа шеги што треба да ме засмеат; или ме исмеваат?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како да издвојам само еден показалец од она завидно множество што покажува кон мене?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тогаш и јас, без да сакам, загазувам во глупостите: правам гримаси, на тие шутраци им го исплазувам јазикот, а тие не се лутат туку како спобудалени ми плескаат, плескаат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сетив дека тој миг беше проследен од секавицата на задоволството што помина по нејзиното лице; а ваквото чувствување на моментот беше означено и со успорувањето на нејзиниот чекор кој и без тоа беше прилично бавен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И тоа само заради него", рече таа и покажа кон Ивана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Немаше ни столче ни маса и Русинот повеќе со заповед покажа кон дрвениот кревет. Седнав.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кузман ја извлече раката од џеб и покажа кон вратата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Го гледаш ли овој камен? – со раката покажа кон големиот камен со темно сива боја. – Кога човекот не верува во себе, тежи како камен на едно место, не може да се движи напред ниту да се воздигне; значи стои на едно место – продолжи старецот. – Кога верува во себе, тој е предаден на дејствувањето на природата, како пердув предаден на ветрот, лесен, се движи без тешкотија напред, па може бргу да достигне духовно визвишување – одговори, без да сети некаков замор од долгото зборување.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„А ене го Хелмут,“ и покажа кон старецот кој лежеше неподвижно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ете ја Добрата Душичка,“ рече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Клара застана, и покажа кон едно превиткано тело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се сетив дека некогаш одамна Клара рече дека сите нормални луѓе се нормални на ист начин, а секој луд човек е луд на свој начин.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа покажал кон попот. - Натерај некоја од жените да му меси леб и испрати го до под Црн Врв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со стиснати очи гледал во бабуњосаното лице на исто така збунетиот Адам Лесновец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ејгиди песни наши што ги пееја старите... (покажува кон младите).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Цркнал некој скот, рече Мусли бег и покажа кон Алилово.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се палат првите ѕвезди, претпазливо, како да се плашат од голите гранки, што покажуваат кон нивната студена светлост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ја погледна Херкулина. Таа го искористи моментот за да покаже кон својот рачен часовник и да го потсети дека времето за посета истекло.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не оставајќи ѝ време да реагира, ја повлече со левата рака, а десната ѝ ја стави околу вратот и му викна на Сатурн Волшебникот: – Одете си! Сатурн побегна избезумен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ти благодарам за големата синовска грижа што ја покажа кон мене...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Веднаш кога навлеговме во градините, ненадејно тој застана и со рака ми покажа кон сонцето што зајдуваше, рече: - Ене, таа е таму, водата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Потоа покажаа кон прозорецот и рекоа: „Погледни“ Ги послуша.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тие покажаа кон соседната маса, кон налутениот кавалер на сувата блондина облечено тврдо и круто како во картон. „Знам“, се сети и се наведна. „Ништо полесно отколку да се опцуе еден мртовец.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во неговиот дел на Нојовиот ковчег стоеше брат му повеќе званично отколку комотно и го мереше со млака љубопитност. „Дневниците не ми беа високи во смоларата“ , покажа кон креветот Отец Симеон; го нудеше да седне.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Вратата се отвори. Со мало движење офицерот покажа кон лицето череп. „Соба 101.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Овој разговор се водеше помеѓу Зрновски и Јана пред да ѝ го постави Зрновски она провокативно, а по мое мислење и неодмерено прашање, дали ѝ се допаѓа новиот млад пријател и тоа во присуство на Самоников, а Јана речиси во истиот момент со прстот нерешително покажа кон мене, како да избира помеѓу многумина, и покажувајќи кон мене таа всушност ја крена раката за да го скине јаболкото, си реков и сетив дека црвенеам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Уште кога беа спомнати раните плодови, мислам дека Самоников ја сфати пораката, или ако сакате метафората за брањето, што симболизираше нечии судбини гравирани со знакот на минливоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Љубовницата ми вели дека од пивото попуштале вените - се засмеа Мајката и со показалецот покажа кон Овчарот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Спомна дека Маестрото лично неа ја поканил.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Што ти е животот - реков - ти чекаш жртва а јас никако да се ослободам од приказната за гимнастичарот што се заплеткал прикажувајќи ги своите вештини.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На еден чуден начин, помеѓу траурното шепотење на Катерина, Јана ја изрече својата покана: - Ќе го продолжиме разговорот кај нас, ако те доведе - и покажа кон мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ајде, ти си белиот - и Господ Саздов покажа кон шахот - од вчера попладне чекам жртва.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Мислиш на завоиве? - праша таа и покажа кон моите раце.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Се повреди од невнимание? - се замеша Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Овој беше таму кога ѝ реков: молчи мори, не арчи си ги зборовите, денес ќе престанам да пијам пиво, поминувам на бира Господ Саздов постојано се меткаше, како да сакаше нешто да рече.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека некои од нив му се познати и нему - заврши Јана и покажа кон мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сепак, твојата последна симпатија изгледа не успеа да ја убедиш дека времето е најдобар исцелител? - студено ѝ префрли Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Девојката од писмата на чичко ми, застаната пред трудот на татко ми, споредувајќи ја фотографијата што ја донесе и макетата, со показалецот од десната рака покажа кон едно осамено дрво на маќетата. Со чешма под дрвото.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Додека гостилничарот Трифо Саздов ги соопштувал овие податоци, во записникот е наведено дека тој ги одвел инспекторите до прозорецот и со кренат прст покажал кон патеката по која слегувал градскиот човек пред да влезе во гостилницата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сметај се само за соучесник во нашава акција - нареди Величковски и покажа кон мермерниот влез на Уредот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ете, другари, - тој покажа кон вратата низ која влегоа четири очаблавени момчиња.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Вангел покажа кон својот мев и кон празот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Нумо, - ми рече Никос - од денес ќе имаш ново друштво, - и ми покажа кон количката.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Додека во спалната го бришеше со големиот шарен пешкир, купен во Бугарија (зимата `91, кога Светлана забремени), Борјан покажа кон нивната заедничка фотографија на ѕидот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Тој треба да дознае“, токму така рече и покажа кон тебе, „тој треба да узнае дека земјата не ни служи само за да ја газиме“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Така... така... - задоволно мрмореше свекрвата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Добро? Се почувствував горда дека некој мене ми дава таква задача.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Од ова ништо нема да ти биде, па не си алергична! - и со носот покажа кон храната.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Добро, не е битно, кажи им на другите деца да не се фаќаат за железото, - и покажа кон мостот, - Сега го обоивме и уште се лепи, ќе се лепи цел еден ден.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вториот епиграф од Борхес во третото поглавје од првиот дел на “Фармацијата” - како што видовме - го повторува Борхес од првиот навод, а сепак и го надмавнува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но ако тој не е извор, зошто Дерида покажува кон него со овие епиграфи? Margina #32-33 [1996] | okno.mk 21 Дали Борхес и Дерида всушност ги вложуваат и самите своите напори во корист на јазикот кој има сопствена супстанцијалност, и во корист на еден романтичарски сон за зборови коишто не ги означуваат предметите туку самите се предмети?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)