Михајло! Пукањето не стивнува, ни се полнат ушите со татнежи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми чука на замрзнатиот прозорец и ми ги полни ушите, како некое штурче од Грамос.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сепак, сонот како горски сатир, невидлив и присутен, му ги полнеше ушите со магиски шум.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ми се полнат ушите од штракањето на дрвените сметалки, го привикнувам носот на белите запршки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Потпукнува ко грмотевица и ми ги полни ушиве.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)