Ми паѓа на памет дека до нашата следна средба можат да поминат години, можеби децении.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ме повика да влезам, веднаш го тргна спуштеното перде (помислив, ноќта ја истрошила Надица, како и мене ја држела долго будна).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Од тој настан ломинаа години и години.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Помина годината и толку.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Триесет навршив ете... Ми велеа сите Ист си ко дедо ти Вистинољубив, чист Така ми поминаа годините, дните – Во утеха дека сум бил алтруист! 1999
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Кога сега би имал деца нема да знаат каков си бил кога си имал коса!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Грета: Чека на маж ти да му помине година па тебе ќе те земе!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Поминале години многу, и јас сум со иње в коса, но сите вас сѐ така свежо во срцето свое ве носам.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Бев многу побожна и си мислев ако заиграм пред да помине година од нејзината смрт, ќе ме гледа и ќе ми се лути.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)