Натаму, на кај почетокот на композицијата, мешаница - не се знае дали некој нешто симнува или качува, дали некој кажува ова или она, се туркаат и надвикуваат, ама откако поминува човекот во црна облека сите молкнуваат, се стајуваат.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
А уште не можам да почнам да кукам, низ солзи да го поминам човекот, да го преведам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Којзнае овдека од кога не поминал човек. ,А кај што не врви човек, не стои ни животно", велеше дедо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)