помине (гл.) - во (предл.)

Судот донесе одлука Александар Бренер да ги помине во затвор следните 14 дена, до 26 февруари кога ќе биде изречена конечната пресуда...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Амстердам: 12 февруари - сослушување во врска со делото под наслов Супрематистичко (Бел крст на сиво) од Казимир Малевич што се наоѓа во Стедејлик музејот во Амстердам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Татко ми од Мелбурн, додека беше уште жив, како што се бевме договориле, ми испрати една сума пари во бренчот на Сити банк во овој град (во нашите банки во тие години немавме доверба откога милионски суми на штедачите им пропаднаа) и јас, бидејќи веќе планирав да патувам во Измир, реков дека и така ќе поминам во Истанбул и ќе ги земам парите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Старо одртано мажиште, не поради годините кои ги носеше на својот грб, туку поради годините поминати во разни сплеткарења, во непотребно расфрлање на сопствената енергија, во мачо пијанчења, во неизмерливо долги часови играње покер, на(д) жени од секаков калибар и ранг, на влечење по скиснатите, извалкани подови на околните барови.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Паметам еднаш кога поминаа во селото и дојдоа дома да нѐ видат.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Следните два месеца ги поминува во Ирска, работејќи на вториот дел од Философските испитувања (Philosophische Untersuchungen).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
По војната, повторно ги прифаќа обврските во Кембриџ, но согледува дека местото професор не му одговара, па дава отказ во 1947 година.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во Сан Франциско сето тоа се претвора во некои „повисоки причини” и сето тоа е толку здодевно... може многу да се каже и на сметка на хард-кор дегените од Њујорк, но после еден ден поминат во Сан Франциско сфаќаш колку се тие непретенциозни и забавни...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А. луѓето се дрогираат за да им биде убаво и тие тоа го признаваат.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Напротив, тој беше создаден за мечтател, во кого мислите знаеја да закружат високо, и во кого не едно чувство и не една желба се посреќаваа, се подгреваа, некои и се судираа, но никогаш да поминат во страст и во пројава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Да можеше барем сево ова одеднаш да помине во сон!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кочо и бабата поминаа во другата соба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сѐ повеќе поминуваат во акција...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кога ќе заврнат дождови и снегови, ќе поминат во фискултурната сала.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ама како да ѝ кажам дека времето ми поминало во правење автенце.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Што ли прави ова дете без контрола?“ се фати за глава.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ама јас нејќам. Нејќам да се одвојам од другарите и да се здружувам со нови другари.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Стоев пред мама како вистински виновник.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дури и ме убедува дека би можел да ме зачлени во подмладокот на спортското друштво “Вардар“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Климент последните години од својот живот ги поминал во Охрид каде што и умира во 916 година, а пред него во 910 починал и Наум.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Персеј остатокот од својот живот го поминал во заточеништво на островот Елба. Умрел меѓу 163 и 161 г.пне.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
93 Следните десет дена шефовите на британските воени мисии ги поминале во разговор со Светозар Вукмановиќ - Темпо, Бојан Б`лгаранов и Венко Марковски.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тешки и помрачени се нивните денови, што ги поминуваат во најтешка работа, чувствувајќи потреба од најнеопходното во животот, но сепак најтажен и најтежок е денот на разделбата, денот кога се оди во жестока неизвесност.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
За еден ден поминат в планина, размислуваше Бојан, за една недела, за едно лето можеше толку многу да се доживее, толку многу да се почувствува, а камо ли, пак, за седумдесет и повеќе години.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ако е тоа љубов, штом може да помине во омраза.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Понекогаш со носталгија се сеќавам на една дамнешна тоталитарна година што ја поминав во Москва.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Има денови кога ми поаѓа од рака Да ја засолнам зад топот Или ќе го довлечкам Од заднината здивениот коњ Сѐ си замислувам: Кралицата скокнува на коњот и бега Но набрзо очаен заклучувам дека моите итрини Поради осудата на молк или недосетливоста На Кралицата не поминуваат во овој мечешки свет.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Не беше ниту пролет ниту лето, тоа беше време кога нема ветер и кога воздухот е опоен, кога пролетта незабележливо и благо поминува во лето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Наредните денови ми поминаа во една жизнерадосност поради која пладневните запурнини речиси не ми пречеа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И токму кога сакаше Филозофот плочката врз првиот збор да ја залепи, да ја допре, па и тоа последно, а прво во текстот зборче, јас што се вика, верно да помине во умножението, ровја од ведро небо удри во врвот на планината и силен блесок видот ни го помрачи на сите; и потем земјата ужасно се затресе, и се тресеше долго; ужасен облак од прав се крена и сосема се замрачи небото, и сонцето на него се зацрни како точка црна, како јагленче, како црн пајак вознемирен кому некој мрежата се обидува да му ја раскине, да му ја помести, да му ја ороби, да му ја украде.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На сѐ беше готов Лествичникот, тогаш Писмородец лажен, само славата од таткото негов да не помине во туѓи раце.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И токму како и секое зафаќање со поетиката, една студија за машката геј-културна поетика мора да се сконцентрира на дефинирање и на артикулирање на формите како ствари самите по себе. ‌Ако, и покрај сѐ, и понатаму постои ризик ова разгледување на поетиката на машката геј-култура да излезе есенцијалистичко, готов сум да го прифатам тој ризик – не само затоа што, откако голем дел од кариерата ми поминал во оспорување на есенцијалистичките пристапи кон лезбејската и кон машката геј-историја,161 сметам дека антиесенцијалистичкото досие ми е беспрекорно чисто туку и затоа што сметам дека ако таквиот ризик ме одврати од истражување на машката геј-култура, тоа ќе значи откажување од секаква надеж дека може да се утврдат нејзините особени одлики и да се определи нејзиниот својствен гениј. ‌Да започнеме со една забелешка што пред четириесет години ја изнесе антропологинката Естер Њутн.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Господине – продолжив – јас во мојата работа сум поминал низ многу гранични премини во Европа и во светот и секаде ме прашувале како сум, како патував и ми пожелувале убаво да поминам во нивната земја никоја и никој не ми рекол дека треба да зборувам само на нивниот јазик затоа што земјата е нивна.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Денот го поминавме во една шума. Ноќе нѐ товарија во камиони и во зорите стигнавме тука.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ние поминавме во своето историско развивање веќе важни стадиуми што можат да претставуваат епоха во историјата на кој и да е народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Првите три од тие пет години по смртта на мајка ѝ таа ги помина во некој буден сон, од кој не можеше да ги избрка сликите и звуците од нејзините последни денови.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
ЛУКОВ: По ѓаволите, уште цели пет часови. (Пауза.) Понекогаш ми се чини дека сиот живот сум го поминал во чекање на луѓе што задоцнувале со своите пристигања.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ноќта Рада ја помина во лулање меѓу бесознанието и сознанието.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Саво и Снежана тоа долго и топло лето цели дваесет и пет дена поминаа во Грција. Повеќе од три дена не се задржуваа на едно место.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во мислите Арсо го изучува неговото лице со продорен поглед и нешто, налик на страв, му поминува во крвта.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И градите на ова издолжено тело ритмично се шират и се свиваат, и невидлив грч поминува во крвотокот и ладнина ги ежави коските.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ковчестиот прст се издолжува кон него и сеќава на челото ладен допир и крцкање на суви коски поминува во мозокот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
За негова среќа, тој не поминал во тоа време и полицијата забележала како човекот сомничаво се вртка и го опколиле.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Нејсе, по уводот за материјалната состојба, недвижнини и друго, политичката припадност како бајаги важна за основање на една врска, сексуалните способности - самооценети како брилијантни, ликов поминува во експлицитно прикажување на она што има по џебови, придружено со сликовито објаснување како доаѓа до купчиња евра, денари, франци, распоредени во различни џебови од мантилот и костумот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Годините поминати во автобус на долгите патувања и чекањето на границите ме истренирале, трпението ми е на ниво 11 од можни 10.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Климакс Некаде прочитав дека само невоспитани деца поминуваат низ тежок пубертет. A прости, необразовани жени тешко поминуваат во климакс. Aма и за споменатите, и за другите, сепак, тој има заеднички симптоми: - силни врелини кои ве обземаат одеднаш само во одреден дел на телото,како да го печете во рерна или го дувате со врел фен, - капки пот што по линијата на веѓата се спуштаат по рабовите на лицето и буквално капат додека стоите во автобус полн со луѓе закопчани до грло во топла зимска јакна, - отсуство на желба да бидеш интимен со некого, па дури и со љубовникот,а за со мажот ич да не зборуваме, - силни налети на нервоза, во која трчаш низ куќа и бараш некого буквално да го изедеш, - чувство дека си болна од сите болести што ги прележале твоите пријателки и дека ги имаш истите симптоми на сите епидемии, птичји, свински, грипови, грутка во грло, јазол во желудник, срцебиење, камен во бубрези, тиња во жолчка, - потреба од „шопингување“ на енциклопедии за здравје, здрава храна, вежбање пилатес дома и во друштво, - отсуство на секаква желба да одиш по гости, а уште помалку некој да ти дојде, - убеденост дека си најпаметна, - ама и потреба да се биде зајадлива, џангризава, самобендисана, лоша, злобна и одмаздољубива За среќа, ова трае само десетина години и, кога ќе помине, сè се враќа во нормала, освен некои небитни промени: мажот си заминал, а не си ни забележала, децата не заминале, останале, ама ти се лути до смрт, а ти повторно со истата сила и енергија како од младоста, се трудиш да им угодиш во сè, ама нема „feedback“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сивилото, со кое денот полека поминува во ноќ, уште не паднало по врвовите на дрвјата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Стојан им дозволува опозиционерство на маргиналци, резигнирани интелектуалци и луѓе пропаднати во секој поглед кои денот го поминуваат во пијанење низ прчварници на периферијата од малите градчиња во нашата земја.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Прогласен е за почесен доктор на повеќе универзитети.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еден од главните писатели на германски јазик на ХХ век, роден во еврејско семејство кое му припаѓало на средните граѓански слоеви.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Добар дел од животот го поминал во доброволно прогонство (Трст, Пула, Цирих, Париз).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во Европа поминува добар дел од својот живот (од 1914–1921 живее во Швајцарија, а последните неколку години ги поминува во Женева и таму умира).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ноември минатата година го поминав во New York, во станот на една пријателка којашто беше на пат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Јули минатата година го поминав во својот загребски стан, зад спуштени ролетни, зјапајќи во телевизискиот екран.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Август минатата година го поминав во едно мало островско место на Јадран.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Септември минатата година го поминав во својот загребски стан.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Така персискиот збор bkshesh (со прво потекло од пахлави) со значење дар, ќе помине во арапски како baqi, потоа во турски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од арапскиот корен во турскиот јазик ќе се создадат два различни збора: bai (дар, подарок) и bahi (напојница, под рака).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога ја изговараше синтагмата Октомвриската револуција, тоа го чинеше со тивок глас, гледајќи несвесно лево-десно, уште не можеше да се ослободи од напластениот страв во душата од Голи Оток, којшто како да беше поминал во инстинкт, како рефлекс, иако беа поминати години од неговото ослободување и никогаш целосното рехабилитирање.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но поради фактот што обајцата беа родени во времето на оваа империја, и годините на детството и младоста ги поминаа во времето на Империјата, како сведоци на нејзиниот крај, не можеа да не дејствуваат во борбите да не превладее реваншизмот и да не започне војна против сите вредности, меѓу кои, не малку од нив беа влеани во нивните архетипови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Винстон забележа дека таа никогаш не употребува зборови од Новоговорот, со исклучок на оние што беа поминале во секојдневна употреба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Годините и конструкцијата одговараа, а беше сосем можно дека по дваесет години поминати во логор за принудна работа луѓето да претрпат извесни промени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И ако сите други ја прифаќаат лагата што ја наметна Партијата - ако сите записи ја кажуваат истата приказна - тогаш лагата поминува во историјата и станува вистина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И продолжи да чита: „Првите седмици поминати во притвор силно тагував и копнеев за сѐ, но најмногу, што е сосем природно, за своите најблиски, но не само за нив: тоа беше копнеж за многу конкретни нешта, атмосфера, средина, врската, ситуацијата, доживувањата итн.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ѝ соопшти дека ноќта ќе ја помине во нејзината соба, а наредниот ден претпладне заедо ќе заминат во Метрополата, на средба со Ема во нејзиното студио.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Секој миг поминат во тие предели ми остана некаков недосонуван сон - со децении не наоѓав ниту форма, ниту зборови да го искажам.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Гледав во ретровизорот, нашите гости Американци поголемиот дел од патот го поминаа во спиење.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога јас и ти во првите години од бракот си зборувавме за многу работи, кога имавме толку многу планови за иднината, еднаш разнежнето ми се довери: "Би сакал староста да ја поминам во некое мирно, приморско место". 30.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Во врска со стажот на осигурување, прво, во 1995 година е прецизирано дека во стаж на осигурување ќе се смета само времето поминато во задолжително осигурување за кое е платен придонес за пензиско и инвалидско осигурување (чл. 11, ЗИДЗПИО/95).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Многу возбудливи моменти, и добри и лоши, ѝ поминаа во изминатиот дел од животот...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Целото претпладне го поминаа во ливадата чувствувајќи како да се наоѓаат во некое осамено рајско катче недостапно за очите на луѓето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Деновите поминати во бараката на бај Наси, односно како што сите го викаа, Бај Шишко, во тие тешки месеци, ми беа најсреќните денови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тоа второ патување од Гаково до Скопје фиксирано е во Дневникот, а еден добар дел се наоѓа и во Плочата на животот, дека добро сме патувале ние неколкумина, дека приемниот поминал во најдобар ред и дека сме имале неколку убави денови на Вардар над Градската плажа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Болката што ја гледа во буквите поминува во неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Следните десет дена морав да ги поминам во кревет и така го прославив својот 40 роденден.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Арно ама, едно мисли Митра, друго мисли Доста: „Браче Трајка го трна од Митра. Сега треба неа да а одалеча од него да не го соблазнуа, та еден ден да му се накриви самарот, да помини во нејзин табур.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ами, зошчо да губиш време кога знајш? — му рече на Кретата и го помина во второ одделение.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сите тројца поминаа во трето одделение и наесен ги чекаше пак училиштето и нивното детинско наивно другарство.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Еве неколку збора за неа: родена како Џесика Штајхауер во 1973 година од татко Јапонец и мајка Германка, детството го поминува во родното Њу Џерси, каде што завршува основно и средно образование.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Доаѓањето на Мајка Тереза во нејзиниот роден град беше еден од позначајните настани во последните години од животот на Мајка, поминат во самота.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На ручекот што го приреди игуменот, се разменуваше по некој збор меѓу полковниците и пратеникот, колку да не се молчи, но сосем за споредни, небитни работи: пратеникот ќе ги прашаше како се чувствуваат овде, како им се допаѓа овој крај, тие го искажуваа своето задоволство, восхитување; го пофалија кметот за пречекот што им го направи и убавите денови што ги поминаа во селото.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го поведе во својот дом, веднаш поминаа во лабораторијата - работилница, во која Игор Лозински ја создаваше својата единствена музејска колекција на највидните претставници на флората и фауната на Езерото, почнувајќи од невидливите микроорганизми па сѐ до препарираните птици, риби и цицачи кои живееја во Езерото и околу него.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко, откако го погледна часовникот, виде колку време беше поминал во домот на Игор Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Седам сам и водам препирка со себеси, или само размислувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
За неа летот беше само движење или пат за да се втаса таму каде што има одлучено; летот веројатно ѝ бил само упатство како да помине во другоно време каде што сакаше да ја одведе нејзината желба!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Штом ќе му појде од рака да го разболи срцето на едниот вљубен поминува во срцето на другиот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Им реков: ми мириса на оние ноќи што ги поминав во плевната на Чардаклија каде што лично тој и неговата ќерка Маре ме криеја од окупаторот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сите денови од ова бдеење Ѓошо Савев и неговите пријатели од четата ги поминале во прикривање траги пред упорните прогонувачи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сега не можам да речам дека меѓу мене и денот кога со татко за првпат берев смрчки постои јасно растојание сега кога мирисам на смрчки повеќе одошто на самата себе кога минуваат годините во животот како што нема да поминат во споменот кога сѐ е на свој начин отсутно и пладнето, и билјето и јас и тој кога сѐ е заградено во мене и секој настан има своја миризба своја душа - она кое не се споредува!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И така тие дваесет дена ни поминаа во големата радост и желба за поскоро враќање.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Вечераа луѓето, а потоа цела ноќ ја поминале во нужниците, во ендеците покрај џадето и зад бараките.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И навечер заспива како претепан, зашто, мајко моја! – цел еден ден поминал во натпревари!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Голем дел од животот го поминал во странство, во Тангер, Париз и Лон­дон, секогаш во бегство од полицијата, самиот себе и инфлацијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тетка ми веднаш ја прочита мојата реакција и ме одведе на горниот кат на куќата, каде што, ми објасни, ќе биде "мојата" соба.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Значи, кај нас кога ќе дојде? - тетка ми Олга не ни помислуваше дека би можел да поминам во радиус од 400 километри од нивното гратче, а да не поминам на гости.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ќе повторам: Користете секое слободно време од неделниот одмор да го поминете во средина што е поквалитетна од оваа што ја имате во градот.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Своите опсервации за она што го видел за време на својот престој го набележал во подолгиот извештај што го доставил до Управата за специјални операции на 12 декември 1944 година, а извештајот во Форин офис пристигнал на 30 декември 1944 година.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во своите анализи тие дошле до заклучокот дека "идејата за независна Македонија е застарена.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сметале дека може да има отстапување од тоа, но само во случај "ако власта во Србија во иднина помине во рацете на поненационалистички елементи".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Најголем дел од својот престој го поминал во областа Лерин, каде што се задржал сè до октомври 1944 година.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
- Да не му доаѓа од зборот резил?... - општа смеа која помина во џагор.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Денот го поминав во шумата кај Стење и ноќта ја преминав границата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ноќта ја поминав во неговата соба, во неговата прегратка.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Јас, тоа последно лето што го поминав во нашето село, бев на возраст од единаесет години, мојата сестра Ева тогаш имаше тринаесет години и нашиот брат Тома на возраст од петнаесет години.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Цел ден го поминав во посета на старите гробишта Pere Lachaise.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Оттука сиот прв период на Кејџовото творештво поминува во борба за признавање на легитимноста на тие запоставени и “заборавени” звуци, дисонантни тонови, шумови од околината, сите звучни феномени од нашето секојдневие.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Макар што поголемиот дел од населението помина во муслиманската вера, Албанците религијата ја сметале за духовно прашање, а не за израз на идентитетот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа сабота се враќав од Манхајм во Барцелона, и патем поминав во женева.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Околу 10.30 наутро бев во хотелот Ларбалет, сместен во едно мошне мирно катче на женева, и чукнав на вратата на Борхесовата соба.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес седеше во столот, внимателно облечен, во костум со кравата, свртен кон вратата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Отвори Марија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ретко ќе се чуе некој да се фали како прочитал убава книга, како скопал голема леа, како помогнал дома, како одморот си го поминал во Душегубица, Блатец, Теарце, Трново, Наколец или некое друго македонско село, кај дедо и баба, кај стрико и стрина.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Навистина, кога ќе фрлеше поглед на кај планината и покрај тоа што изгледаше како некое огромно животно премрено под белиот кожуф, таа насетуваше матна радост што ја враќаше во родното село со планините околу него оти годините поминати во рамната земја ги имаа израмнето со хоризонтот на нозете.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Шест години поминав во концлогор со вашите луѓе, им велам, но тие никогаш не нападнаа човек што не може да се брани...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе си замислував како ќе го поминам во убави мигови и друштвото на мојот сакан дечко.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Цел месец го поминав во лечење на раните, а притоа ги враќав затрупаните сеќавања кои не биле толку лоши моменти.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Детските години ги поминал во задоволство и безгрижност.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Јас бев неодамна вратена од Лондон, и таму со Ивана цел еден ден, од утро до вечер, поминавме во еден забавен парк полн со најлудите и најстрашните тобогани, возови, лулашки и разни други чуда, што ни во Евродизниленд во Париз ги немаше, па рингишпилот не ми беше никаков предизвик.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ако „обесуваш”, ќе одиме без тебе, да знаеш – ми свика Ада. – Важи момци?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)