Не дека беа поминале многу денови, не тоа, туку дека видов оти со десет удари со казмата, Јован вадел по дланка земја. Не влегол ни до колена.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Не помина многу и на патчето од долната страна се покажа човек на коњ, ситен како некоја бубалка, лазеше можеби една минута по патот и заедно со него се изгуби во шумата над чистинката.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Што се однесува до мене, имав поголема среќа, поминав многу полесно од Кошевски.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дури и без некои видливи надворешни повреди.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Поминало многу време од денот кога требало да ги врати парите.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
МЛАДИЧОТ: Не знам. Оттогаш има поминато многу време.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Не помина многу време, повторно го виде сплаварот во сонот низ превезот од густа тестеста магла.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Му се чинеше дека поминало многу време од оној разговор со Глигор.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Роман што може да се напише дури откако низ рацете ќе поминат многу книги, низ душата многу премрежија, а низ срцето на детето многу сцени кои од него прават дете што се сеќава.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во овој најнов роман, Старова, кој веќе е познат како мајстор на прозната реч, се решава на една експериментална наративна постапка: со минимум дејства во наративната арматура, да ни состави романескен мозаик за нашиот балкански вавилонски синдром.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Всушност, помина многу време додека почнаа да се мешаат со местното население, едни со други да склопуваат бракови.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Помина многу време. Ако било полноќ кога го одведоа човекот со лице-череп, сега требаше да биде утро; ако било утро, требаше да биде попладне.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Мора да поминале многу недели, ако не и месеци.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
После пак, кога поминаа многу години, се најдоа и по божја повела 70 мажи, што го преведоа од еврејски на грчки јазик*.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
И не помина многу време скриената борба излезе на мегдан.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не помина многу, камионот експлодира. Дури и сега ми се заглувнати ушите.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И навистина. Не помина многу време, здогледа голем мајмун.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Притоа, постојано устата му беше полна со маја Рајна, мајо сердце!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Нели, дури ни магарето не поминува многу лесно преку синорот во туѓа мумуруска.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Но не помина многу време, Цанулица пак се врати кај Цанул; шеташе низ селото како ништо да не било; пукаше каменот под неа кога газеше; ѝ гореа очите, ѝ светкаше лицето како расцутена тутенка.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Не помина многу време по свадбата, стаса наредба за мобилизација: досегашната држава, рекоа, не беше ваша, оваа е ваша: за неа ќе давате војници.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И не помина многу време, мајка ми се затвори еден ден во одајата и ни забрани да влегуваме внатре.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Почнав да им зборувам за овие нови дроги, и, се разбира, тој знаеше многу повеќе за дрога од кој било друг човек на овој свет!
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
ТЛ: Бароуз и јас сме блиски пријатели. Сме поминале многу нешта заедно. Бев во Тангер 1961.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Седев во хотелскиот бар кога Бароуз влезе со две прекрасни англиски момчиња.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тогаш Едо престана да прави бељи тука во градот, ама не поминало многу време и ќе чуевме оти што во некое село некому му го испразниле амбарот, во друго село ноќе некому лозјето му го обрале, коњи се украле, пари се украле...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Не помина многу време и ситното лице на Пена се рашири во радосна насмевка во исто време претворајќи се и во глас полн со милина и топлина Пелагија!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Не помина многу и пак еден нож ми помина покрај уши.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)