помисли (гл.) - во (предл.)

Кога Доста рече „да втасаме порано дома“ по целата снага трпки ѝ поминаа, па си помисли во себе: „Ех, сполајмити, бре боженце, оти и за мене имало „дома" да ме прибере.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Та, да не можиш ти со чупенцето и да не а даваш наки, та мене доста ми е нашата со браче Трајка — одговори Митра и си помисли во себе: „Види, види, песјачката една!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Патот кон сиџилите се отвора, си помисли во еден миг.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
— Е, море, така, така. Како сте нашле вие за мунасип, така нека биде, — одговори Трајко и си помисли во себе „море лели и спасиме главите, другото сето налет нека биде!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Море, ќе те дера како јаре на стриг, само ако ми падниш некогаш“ — си помисли во умот Бојко, очигледно изненаден што набаса на потерата баш кога не требаше. И навистина лошо попадна Бојко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мирче се позамисли на предлогов, но кога Толе му рече дека и тој ќе има дел во парите што ќе се добијат за бравите, си помисли во себе: „Стопанка му.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога сите овие работи ги растури онбашијата на тревата, и само со очи му ги покажа на Бојка, овој ги наведе очите и проговори: — Е, море, тоа е сега. — Но пак почна да се брани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ќе ме топат виа пци денеска. Треба да имаат нешчо намирисано“ — си помисли во себе, но почна да го разбива мудуровото мислење, па му вели: — Море бег, ако се плаше орачот од врапците — не сее просо, токо гледај си ти ќевот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Селаните се поиздишија кога Трајко им соопшти дека се слободни, но да гледаат позарана да си идат в село оти падна ли мракот — аскерот ќе стрела на секого било да влегува, било да излегува од село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шо ми зборуаш такви детинцки муабети. Кој е тој шо ќе крене рака на царцки човек? Ќе му се исуше!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кутрата, си помислив во мигот, таа имала можеби повеќе храброст од другите да ги преземе златниците и да му ги даде на вратениот емигрантски одметник и конечено тој да се компромитира.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кутрите, помислив во себе, уште ќе страдаат!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Како сум можел дури и да помислам дека некој од нив би помислил во таа смисла на жена ми.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Доста им беше на десничарите, помисли во себе авторот и продолжи за да заврши: „Жалам.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Будала“, си помисли во себе и преморена од пешачење, без никаков резултат, тргна назад.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во кошницата секогаш имаше свежи, вкусни бомбони и додека ни се топеа во устите, тетка ти и јас секојпат ќе помислевме во себе: кои бомбони биле први во кошничката, кога играчката била купена и на кои им се восхитува ѓаволчето, и како биле по вкус?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Пуста нејзина среќа! си помисли во себе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тој си помисли во себе исплашено, плукајќи во неа: - Сега еве ти еден дел од мене, со кој ти ветувам дека по многу долго време сигурно ќе ти се вратам, давајќи ти го сето ежсвое тело.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Ами ако го најдат писмото?“ - помисли во себе си.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)