А сепак: иако релационото гледиште минало низ долготрајна подготовка на многу места и иако пронаоѓањето на електронската меморија може да се опише како еден од резултатите на ова подготвување, не може да се порекне дека само праксата со оваа иновација е она што нé принудува да се откажеме од традиционалната идеологија за едно цврсто јадро (што го поседуваме или сме самото тоа) - односно од постварувањето и сакрализирањето на нашата способност да складираме, обработуваме и пренесуваме стекната информација.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Но, како да се порекне дека, наспроти сите тие ветени раѓања, постои еден и ист пат, единствен, кој истрајува и секогаш се повторува?
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Порекнаа дека воопшто некогаш сме го имале. Станувај, рече Фокс.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
И така, преку толку преносници, ни преостанува само обидот одново да си го возвратиме грабнатото или тој институт што можел, што требал да се случи повеќе од еднаш.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)