потоне (гл.) - на (предл.)

Сиот потонат на дното од таа белина, крај дрвјата, склевчени под тешкиот окит.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Едни зборови веднаш потонуваат на дното на сеќавањето, други зборови се препелкаат во виорите на стихијата, трети зборови се одмараат од преголема употреба.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Часот бавно минуваше. Денот се топеше. Сонцето потона на чистото, сино небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)