поцрни (гл.) - и (сврз.)

Прво што ми рече кога ме виде беше: - Кај си бе, Гонцо, ама си поцрнела и си пораснала! – Ова ми го кажа на македонски и јас сосема се смирив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Викендите одеа во природа со децата, а преку лето целото семејство заедно одеше на море и кога се враќаа поцрнети и освежени раскажуваа за нивните „морски авантури“.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Најпрво извлекоа еден мртов војник, поцрнет и раздрпан од пламенот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Кажи и нешто на англиски, да те чуеме што си поднаучил – се шегуваше татко ми и сите тројца го гушкавме и го бакнувавме на аеродромот, што се вели уште – неслезен од авионот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Умре, праша поп Танаско. - Умре, рекоа луѓето. Се затресе, поцрне и ја свитка главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)