почине (гл.) - и (сврз.)

Откога се починале и се понајале, си летнале пак и си дошле во тие земји кај што си имале седела, та секој си тргнал во својот вилает, а Силјан со Аџијата и друзи се упатиле за кај Прилеп.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И ако ме намразите поради зборовите или поради делата мои, јас нема да починам и повторно ќе ви зборувам и повторно ќе работам и единствено во срцата ваши, а не надвор од нив, ќе ја барам повторно љубовта кон мене, ќе ја барам со секој здив на моето битие, оти не постои друга награда на овој свет за оној што вистински љуби освен возвратената љубов.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Доколку едниот од партнерите ненадејно почине и не остави тестамент зад себе, другиот партнер нема третман на легален наследник - што на хетеросексуалците им е дозволено доколку живееле во брак.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Поарно сега да се починеме и да мислиме за сламката што ќе ни застане на пат.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Легните да починете и ноќта со неа ќе ве покрие.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Знаеше од порано дека таткото Хрант починал и сега во книжарницата ги виде синот Арамен и ќерката Алиса Самуелиан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)