почне (гл.) - мајка (имн.)

Ова некако набрзина кога почна мајката, кога заврши? Ни пуканките не ги изедовме. Салата се испразни, а јас уште чекам.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Ме прегрна цврсто и долго, долго ме галеше и ме бакнуваше насекаде, по лицето, по очите, по косата, по вратот, по рацете.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Знам, синко, знам, ама... - почна мајка му поблаго - ми е жал за тебе. Туку ела, земи ја боринава и посвети ми.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Вака почнала мајка ми во една од многуте осамени вечери во куќата во која пораснавме сестра ми и јас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Малечко мое девојче, девојко моја паметна, тревко моја, срничке, сонце, ѕвездо моја, најмила моја... – почна мајка ми да ми ги реди сите милни имиња со кои ми се обраќа кога е особено разнежена.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)