појде (гл.) - кон (предл.)

Појде кон надворешната порта, отворена кон улицата, кон реката, кон големите тополи, кон Калето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сталинка првин срамежливо, а потем игриво појде кон прчот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Лекум, како секогаш, појде кон дворот за да ги види козите, ама веднаш се сепна и се сети дека козите се оставени со козите на Чанга да ја делат заедничката судбина.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога прчот се оддалечи, ние појдовме кон Сталинка.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мислата веднаш ми појде кон оние вкупно три долара во џебот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Татко беше појден кон своите книги, небаре и ним да им ја пренесе големата вест.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој веднаш, незапрен од портирот, појде кон библиотеката со сиџилите, во која работеше Татко порано.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко појде кон Судот, на последната етапа од изборот за судија, државниот испит.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мојата роднина Емилија појде кон тоа блескаво богатство од измазнет месинг со раширени раце.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Јас појдов кон десната врата.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Најлошо е ако појдат кон планината, а не е чудо да појдат, и никогаш да не стигнат до него и никогаш да не се вратат в село.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Па кога виде дека Стрела, на нормален кучешки начин, без некоја видлива вознемиреност, го душка воздухот, Бојан полека појде кон плевната.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Грдан ја зеде кутијата со маслинки и појде кон кујната во нишата, а Горда му грабна една со два прста и ја лапна како цреша, па си ја прибра чашката в скут, се истегна на столот и си ги крена нозете на масичето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога пилотите појдоа кон своите авиони, останаа зачудени: секој авион беше закитен со маслинови гранки.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Имаше некои што лежеа на душеците на брегот, ама како никому да не му текнуваше да појде кон давеникот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Појдовме кон градот задоволувајќи се со мали пакости: на кепецот костенџија му ја изгаснавме карбитената ламба, во отворениот прозорец на писарот и бабицата фрливме мртво глувче, на еден поп му рековме баксуз.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Пенчо појде кон нас и јас се сетив на нашиот договор - да фатам црна мачка и да му ја донесам кај автомобилот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога маштеа ѝ повторно ја извика, се завртев и налутено појдов кон улицата, без увереност на независен човек како што се чувствував само во оваа темна задушност.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Ќе појдете кон Лесново, ќе го оставите моето колило.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По ударот со кундак во куќата на немата девојка, Лозан Перуника се чувствувал грд и штрбав.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога жените се исправиле под светлоста на месечината чудно танки и штрклести дури и во подгрбавеноста и кога пошле кон своите куќи во чии прозорци лежела магличеста светлина, Лозан Перуника, со стиснати усни совладувајќи го во себе отпорот на осаменичкиот страв, дошол до гробот заграден со пет пламенчиња за петте покојници од дванаесет до шеснаесет години и се потпрел со острите коленици на земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не беше научен да го сакаат и не им веруваше на луѓето. „Сеедно“, ја дувна од уста тревката што ја џвакаше.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога јатото се изгуби зад редот на оревовите џиновски стебла, некаде кон сувиот поток, лисицата ги допре на земја цицките и сети болка од надојденото млеко; го подуши млакиот воздух и појде кон длабочината на шумата барајќи непроодни места за да го прикрие патот до своето легло.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не знаеше што да чини кога човекот го фати детето за рака и појде кон вратата, со бавни чекори.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И влечејќи го за уво појде кон Гавранот удирајќи страшно со петиците по тврдата земја.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не гледајќи во никого, го заобиколи Арса и појде кон ширум отворените порти на дворот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се исправи со здрвеното човечко тело преку рамо и, несигурно подавајќи ги нозете, појде кон далечните бачилски колиби.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Влага таа во години, се сети еден ден и полека, како да си го продолжува животот, појде кон куќата на Андона.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не сакајќи да покаже страв пред неа, појде кон вратата; се сопна на триножецот, и застана, тивко прашувајќи кој е.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Затоа не сакам и нема да умрам. ќе те оставам и ќе појдам кон своите. Не се далеку.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кога ќе се разбудиш, расправај се со кавгаџиите. Подвикни им со некој трет глас и смири ги. Тие сепак се твои.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Легнав со лице на дланка, некако ќе ја минам ноќта.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тромав од горештина, некако сакато куцајќи, денот појде кон сонцето. Го снема. Се нурна во западнато руменило.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Не будејќи го човекот со чадор, појдов кон Шумшул – град, во пресрет на секакви неизвесности.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Татко во мигот не одговори туку појде кон рафтот на библиотеката на чардакот на кој беа наредени речниците, го извади толковниот француски речник на Литре, започна да прелистува, запирајќи на зборот janissaire, прочита за неговото фигуративно значење: Il se dit, en mauvais part, des satellites d` une autorit quelconque.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Секој појде кон својата библиотека како кон Делфиското пророчиште, да трага по вистината како да се совлада балканвавилонското проклетство...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски го наполни куферчето со книги и појде кон блискиот хотел.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа им се дава на тие што ја заслужуваат рече Армен Самуелиан и појде кон еден познат професор кој ја бараше неговата помош.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко и Камилски појдоа кон Исабеговата џамија, северно од комплексот на Султанмуратовата џамија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски тоа утро со излитената чанта уште од професорските денови појде кон Татковата куќа, на нов бој со зборот зандана, кој продолжуваше да буди семожни асоцијации во неговата глава.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XXIV Климент Камилски необично рано појде кон нашата куќа крај реката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Појде кон кујната да подготви чај и донесе од вчера испечените колачи за нас децата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Почека да мине еден црн пајтон останат уште од османското време и појде кон нашата куќа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка веќе беше будна, вечно внесена по редот во куќата, по навика појде кон чардакот, да си рече доброутро со Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога го слушна пискотот на локомотивата, нешто заигра во неговото срце, појде кон вратата на купето и се врати повторно на излезот од вагонот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко му го прочита и преведе записот на предната порта на џамијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И во такви мигови очај предизвикан од непокорот на книгите наредени според неговата волја, но едновремено од некакво внатрешно задоволство кое само тој би можел да го почувствува, Климент Камилски појде кон нашата куќа крај реката да се сретне со Татко прв пат по неговото враќање од Париз.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се заврте и појде кон железните ребра, пак, уште еднаш, течејќи против текот на разбранетоста, шарена и густа река на луѓето. Како крмнак во густа и жива шума.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Човекот ги допре со прстите на танките, козји нозе старите пантофли, се исправи полека и појде кон ќошот на собата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не собувајќи ги одврзаните чевли се иправи и појде кон касата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Затоа околу полноќ појде кон далечната перифериска двокатница и виде дека облаците беа спуштени над неговото теме сосем ниско.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Потем, не возбудувајќи се многу од силните навреди безмилосно исплискани, ги одлепија цванциците од усни и појдоа кон недалечните бавчи.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И се враќав Брзо појдов кон мојата работна соба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како по обичај не се знаеше однапред местото на средбата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Понесен од овие мисли, испратен од погледите на моите деца, појдов кон главната врата на резиденцијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Гзиме рефлексно појде кон ќеркичката Јета. Да ја повлече кон себе, да се смири.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Рано појдов кон Картагина. Раиз беше сѐ уште во градината. Го водеше својот бој со дивите билки. И не ме забележа. Беше како дел од градината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја испив последната голтка од кафето. Со бавен ритам појдов кон мерцедесот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Остануваше надежта во другиот син Сами да појде кон белиот свет во времето кога беше Али Фетхи Окјар амбасадор на Турција во Велика Британија (1933 година).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сакаше да го допре оружјето, да си поигра со него, не знаејќи сѐ уште за неговата намена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но тоа не се случуваше. Можеби ова беше Лебедовата телеграма.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да се разгледа признавањето на новиот режим Нервозно појдов кон градината на резиденцијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Излеговме од претседателската палата. Бешир по инерција појде кон амбасадата по магистралниот пат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но тие само така веруваа без да бидат убедени во остварливоста на целта...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Потоа четворица Турци го кренаа сандакот на рамо и појдоа кон гробиштата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Потоа појде кон реката. Со навиката од езеро, првин цапна неколкупати покрај брегот и си ги иструга петиците од тврдите крајбрежни камења.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Појдов кон куќата и, замислен како ќе настапам, не помислив дека Симон може да има куче.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Пред залезот на својот живот, во 1937 година, таа ќе појде кон Измир и Цариград, по трагите на своите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка, со забрзани чекори, појде кон големата капија на границата што некои ја викаа и врата на пеколот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не успевајќи навреме да го стори пресудниот чекор, да појде кон Запад или кон Исток, насоките на неговите постојани илузии, останувајќи засекогаш во овој град, поверува во сигурниот реванш на судбината.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Видов-невидов, ги зедов двата празни зембили и појдов кон нашата куќа крај Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Утредента станав рано и појдов кон моето сопче.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ервехе, во 1943 година од Струга, ќе појде на пат, веќе мајка на три сина, со шестмесечно ќеркиче повојче ќе појде кон Тирана, бездруго на последно видување со семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Братчето ја побара во гранапот. Загрижено појде кон слаткарницата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На крајот, Јагулче Дримски, исцрпен, но пресреќен, со свиркање на полетна револуционерна песна, појде кон својот дом, чекорејќи крај реката.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Разговорот во тивката ноќ допираше до него. Појде кон портата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Веднаш појдов кон Москва. ,,Товариш Лозински - вие сте добро упатен во руските јагули и нивните миграции.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Без колку-толку критичкиот ум на Ленин и неговите приврзеници - Сталин појде кон сè или ништо, кон триумф на комунизмот, без оглед на цената на жртвите на милионите луѓе.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Првите појдоа кон Европа и Америка, а другите кон Балканот и Азија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Марија уште нешто требаше да се разбере со својот шеф и потоа појде кон собата на Мајка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И се случи овој татков внук да појде кон Америка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ги влече иста сила да појдат кон последната средба на животот и смртта.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко и Гури Порадеци појдоа кон чардакот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, око не склопив… В мугри појдов кон блиската македонско-албанска граница. Караулата беше на неколку стотини метри.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа ја префрли врз рамо наметката, го зеде фенерот и појде кон надворешната капија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Попладнето Џорџ Смит излезе надвор и појде кон океанот што се брануваше со широките упадни движења на час топлите, час студени луѓе, кои при крајот, со залезот на сонцето, со телата обоени како ракови, печени гулаби и гвинејски кокошки, тргнаа тетеравејќи се кон нивните хотели во облик на свадбени торти.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Еве, и оваа жена, претпоставувам, е убедена дека доцни за на автобус, зашто саатот ѝ покажува дека има само уште минута и пол до поаѓањето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Од Чаршијата појдов кон Автобуската.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Таа штотуку ја газеше испушената цигара, кога тој, со кавалерски, иако пребрз гест (типично козачки!), ѝ понуди нова, Marlboro.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Младиот човек во униформа ми пријде, ми го побара билетот, внимателно го разгледа и ме замоли да појдам кон Терминалот С (with bus).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Првин појдов кон татковиот гроб...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога се разделивме, појдов кон телефонската говорница.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кикицас војнички поздрави, се сврте и појде кон излезот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Времето минуваше. Станав. Појдов кон чешмата. Водата беше уште поврела.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Дел од семејството појде кон светлината на Полумесечината верувајќи во патот на судбината.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Едни со старата, христијанска вера појдоа кон Евро­па, преку Јадранското Море, другите ги втаса Азија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Најпосле Мајка појде кон границата. Татко ја допрати до прагот на куќата, со задржана тага во изразот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
XXIV Преостануваше да се издржи уште финалната етапа од патувањето: Влора, Саранда и Бутринт, па неизоставно Ѓирокастра, родниот град на Водачот и на крајот по род­ниот град Поградец, конечно да се појде кон границата. Сигурниот крај на патувањето!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Појдов кон ресторанот. Ги забележав Х.Х. и О.О. Беа наведнати над некои хартии.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Го видов како појде кон првиот телефон.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кога пилотите појдоа кон своите авиони, останаа зачудени: секој авион беше закитен со маслинови гранки.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Имаше некои што лежеа на душеците на брегот, ама како никому да не му текнуваше да појде кон давеникот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)