праша (гл.) - зошто (прил.)

Чанга мораше да праша зошто татко ми ја мешаше планетата Јупитер со истоименото божество.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А оние кои те прашуваат зошто молчиш, нека го побараат твојот глас – тука е некаде во близина, заедно со Коеновиот, во некое ќоше.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Не сум ја прашал зошто секогаш само со левото.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не е тешко“, реков, „небројница пати ги гледав тато и баба како палат цигара.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Баба ми секогаш вака подмижува со левото око.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Време е, само, да се прашам зошто на својот живот му подарив само нешто свое - а на смртта сѐ...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ќе прашате зошто?
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Еднаш го прашав зошто му се толку многу пари, а тој рече: да изградам голема куќа за во неа да живееме сите заедно: мајка ми, сестра ми и јас. И мојата жена, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И како сега помнам: еднаш, во семинаријата, додека чинев умножение на едно слово, што токму со таа буква започнуваше, и буквата наресана беше со црвена боја, како пеперутка, на почетокот од текстот, ми се стори дека буквата прета со крилјата, дека ме довикува со нозете свои блудно раширени, и јас пламнав, се вцрвив, а Писмородецот дојде и ме праша зошто не му одговарам кога ме вика.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таму во Ташкент не престанавме да се прашуваме зошто тие по излегувањето од Сибир, не најдоа храброст да се појават пред поранешните борци, сега работници во советските заводи, во фабриките на Чехословачка, Унгарија, Романија и во Полска?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Што ќе му одговорам ако ме праша зошто го сторив тоа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но ниту една болка не е доволно силна – дури и кога би си ги ископал очите, дури и кога би се подложил на најмачно бавно умирање; затоа што неговото Јас е одамна мртво и, ако нешто може да го оживее, тогаш тоа сигурно не е болката. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога го прашуваат зошто го прави тоа, одговара: „За да бидам жив.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога по завршувањето на претставата, во гардеробата ќе ја праша зошто така лошо го интерпретирала ликот на Јулија, таа му се исповедала: „Вечерва прв пат во животот, ја проѕрев шупливоста, лагата, будалаштината на празната приредба...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ганка! Била на чекор од него со очи на дете кога бара заштита.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја прашал зошто дошла. Молчела.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Молчев и ги слушав далечините што говореа со гласовите на луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Адам Лесновец го прашал зошто прстот на судбината му го покажувал патот само кон една куќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Треварот Никола Влашки покажа со маслена коска кон мене и праша зошто не земам залак за душа на покојниот Дмитар-Пејко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Биле секогаш заедно и се поднесувале меѓу себе - некому среќата ќе се насмевне со усните на Фиданка; искажувал свои сомневања и намигнувал со влажно око, повеќе несвесно отколку што сакал да ги увери дека ги знае сите тајни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А сега мораше да откажеш. И ти откажа, а никој не те праша зошто.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Отишла и царицата да го праша зошто је тепал ќерка је и не ја примал за невеста да му бидит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чула царицата збороите од момчето, и таа се учудила и се уверила оти се избудалило и се померило со умот, и ошла при царо, та му кажала.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И го потерале Мирчета да го праша зошто не јаде, да не е нешто болен, вели, и Мирче го прашал, а Бугаринот рекол: ״Секое англиско јадење за мене е отров, и додека Бугарија страда и јас нека страдам.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сакам да ги прашам зошто ми се лутат, што сум им погрешила. А тие - ни црна, ни бела.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако некој те праша зошто ја носиш свечената црна кошула, кажи дека ѝ е роденден на мајка ти или дека по завршувањето на смената треба за прв пат да излезеш со потенцијалната девојка.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Судијата го прашува зошто ја остава, а тој му кажува дека таа е причината што тој се разболел, дека има нешто фатално во неа; пред да ја земе бил здрав како челик, никогаш, од дете, не бил болен...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Маргина 36 43 Слободан Благоевиќ - интервју БИДЕЈЌИ САМО ЗНАЕЊЕТО Е СЛОБОДА (разговорот е воден во 1989 г.) »» Можеме ли, на почетокот од овој разговор, да Ве прашаме зошто заминавте од Сараево?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Бргу изнаредив повеќе дрва за побргу да се испече лебот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога се свртев, го здогледав девојчето како плаче, а кога го прашав зошто плаче, тоа ми рече дека од тоа брашно така не се месело, нивните соселани поинаку го меселе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Некој љубопитен фанатик во Министерството ( некоја жена, можеби: некоја како малата жена со песочна коса или како темнокосата девојка од Одделот за проза, може да почне да се прашува зошто пишувал за време на паузата за ручек, зошто употребил старомодно перце, што пишувал - а потоа да достави информација во соодветната установа ).
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Марија се уплаши Карл да не ја праша зошто го напушти, ако е добар.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
На овие зборови, да ме прашаш зошто - не знам, кога рече поплавувам од бес, ја земам гитарата, па мавам, мавам! Ураган! Какво недоразбирање!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И наеднаш се оддалечи, замина негде не само со поплаките туку и со гласот, и моите зборови повеќе не ја престигнуваа; ми се чинеше дека попусто ги арчам, дека попусто се трудам, па затоа и се чувствував заскитан сè додека не почувствував дека нејзиниот глас се враќа, дека дишењето ѝ се забрзува, а челото, до тој момент речиси суво, наеданаш се ороси со студена пот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во еден момент дури и праша зошто сум ја однел во градската мразарница, зарем не сум можел да изберам поадекватно место?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Еднаш се осмели и да ме праша зошто не сум плачела кога ме навредувал и зарем не ме измачувало сознанието дека моето срце во однесувањето немало женски манири!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како да ми ја раскажа приказната за Бикот, што му се ругал на телето кое во својата наивност прашало зошто не влегуваат во дворот кога вратата зјае? Дали затоа дека е шарена?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мајка ми прашува зошто се пишува поезија?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Никој, доколку самиот не е искусен пилот, не прашува зошто пилотот треба да биде во пилотската кабина наместо него.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога ја виде Ане таква слаба, згрчена, расплакана и навалена врз тротоарот, на Дора одеднаш ѝ стана многу жал, па и покрај тоа што беа скарани, отиде да ја праша зошто плаче.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Прашав зошто, како, каде тоа води, кој си ти, каков си, каде тоа одиш.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Сега дури си спомнувам дека не и одговорив кога ме праша зошто Македонците појдоа в планина заедно Грците. Не знам... Зошто?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И мислат на овој непознат маж, кој сега лежи ничкум свиткан во трапот и се прашуваат зошто ли толку упорно и страстно тој посакал да влезе во душата на старичката и зошто толку многу посакал да ги почувствува сите нејзини некогашни радости и да јa разбере нејзината болка, кога тука, наоколу, толку свирепо надвладеа омразата?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Револуционерно како што разбираш ти, можеби нема, ама тој мене ме праша зошто јас излегов во планините и шумите и јас му кажав...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Филип не ме праша зошто. Почувствував дека многу го повредив.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тогаш некој од нив ме праша зошто сакам да јадам пејотл.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)