прашува (гл.) - зошто (прил.)

Таа стоеше пред него исправена, со насмевка на лицето малку иронична, како да се прашува зошто толку бавно реагира.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и сега беше сосем можно дека тој е само многу зафатен човек, кој нерасположено се прашува зошто го прекинуваат во работата. Никој не зборуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Откако со големо внимание и потцртување со тенок графитен молив ја читаше и размислуваше за намерите на Камилски, се прашуваше зошто му ја донел оваа книга дури од Париз? Тука морало да се крие нешто?!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Двајца троми и предвреме остарени полицајци ме прашуваа зошто не излегувам по популарните слаткарници и кафетерии и дали сум можеби член на некои тајни здруженија.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Додека забрзано чекорев назад, одвај гледајќи од натрпаните кутии кои се нишаа во нелинеарни големини и форми, се прашував зошто можев да се сетам добро на сѐ, но не можев да си ја претставам таа стара и потрошена среќа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Многупати ме прашуваат зошто постојано носам црно.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Прашувате зошто? Па тоа беше првото нешто што ќе го слушнете некаде пред седум часот наутро, кога ве будат за на школо.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
И одеднаш, додека Земанек јуреше, под едно дрво на Зајачки Рид, го здогледав паркиран џипот на Фискултурецот; поминавме крај него толку брзо, што ми се стори дека само во еден блесок на фарот ја видов главата на Луција зад прозорецот; му реков на Земанек да застане; тој се двоумеше, прашуваше зошто, и јас му реков: „Луција е внатре со Фискултурецот“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Отсекогаш сум се прашувал зошто во Песната над песните, покрај тој и таа, постои уште едно лице: Хорот?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Овој сега се прашуваше зошто го изчепкува од заборав сивиот ден на стеството посиво од тој ден.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
ВЕЛКОВ: Сигурно се прашувате зошто сум дојден. ПАНАЈОТИС: Да.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
На почетокот од записот има една реченица во која се прашувам зошто си го гнасам лицето и дека таа мисла постојано ми се меткала низ глава.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таму во Ташкент не престанавме да се прашуваме зошто тие по излегувањето од Сибир, не најдоа храброст да се појават пред поранешните борци, сега работници во советските заводи, во фабриките на Чехословачка, Унгарија, Романија и во Полска?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога се будеше не се прашуваше зошто секој ден е сѐ подебел, зошто се буди испотен и зошто фрижидерот е празен.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Лифтот застана, вратата се отвори. Мартин излезе. Подоцна се прашуваше зошто постапил така.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Се прашуваше зошто во Кина козата се доведува во врска со громот, го фасцинираа врските помеѓу козите и божествата, го восхити митскиот податок дека козите, заиграни околу чадот, го откриле пророчиштето во Делфи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И повеќе не се прашувате зошто стварноста не е доволна за да се сонува и што е тоа кое не е јаве а постои!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Непрестајно му се појавуваа слики една од друга почудни: ту го гледаше Петрович и му порачуваше да му направи шинел со некакви си стапици за крадци, коишто постојано му се привидуваа под неговиот кревет, и тој постојано ја викаше газдарицата да го извади крадецот дури и од под јорганот; ту прашуваше зошто пред него виси неговата стара риза, кога тој си има нов шинел; ту му се чинеше дека стои пред генералот сослушувајќи го соодветниот прекор, и дека постојано вели: „Извинете, ваше превосходство!“ – најпосле, дури и пцуеше, изговарајќи најстрашни зборови, така што старата газдарица дури и се крстеше, зашто никогаш не беше слушнала од него ништо слично, дотолку повеќе што овие зборови следуваа непосредно по зборот: „ваше превосходство“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Најпосле, кутриот Акакиј Акакиевич испушти душа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Козарите кои го минаа и фашизмот со козите, се прашуваа зошто со нив да не бидат примени и во социјализмот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не ги гледам ни жените што ме прашувале зошто пиштам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Капинка ме прашува зошто го врзувам, кај ќе го водам, а јас ѝ давам ишарети да молчи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)