Молам? Прашувате како се држи нашата храбра авијација?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Станав пратеник. Како? Не прашуј како. Ја сум еден од 120-те среќници.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- Прашуваш како! Исто како грогиран боксер, немоќен да се спротистави, но желен да го продолжи мечот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Гледаше во куќите крај патот. Се прашуваше како тоа сите се слични, речиси исти.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Не си правам филмови. Тоа што го забележувам е точно, само се прашувам како ќе го докажам.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
„Ќе ти покажам...“ и татко му секогаш му велеше кога го прашуваше како да ја состави козината или како да ја намачка со восок, па ставајќи ги своите корави преку неговите помали, детски раце, му ги водеше преку движењата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Дедо го прашува како остана жив, а татко вели: требало да останам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Татко ми тврдеше: „Полн шиник сак'с има поминато низ нејзината уста, се прашувам како не ѝ се згади.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Прашува како сме ја поминале зимата, дали се отели кравата, прашува за нивите, за сѐ прашува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)