превитка (гл.) - во (предл.)

Беше една глува отпуштеност, таа легна во сѐ наоколу, ја исполни и целата таа просторна сала и таа чиниш се превитка во неа и се смири.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Имаа прекршен изглед кој се добива кога некоја крута хартија, веќе свиткана и притисната со преса, се превиткува во спротивна насока, по должината на истите рабови што го сочинувале првобитниот преклоп.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)