„Не знам како не ме болат ни нозете, ни грбот за викенд, а не седнувам ни за миг, освен оној пола час кога го пијам кафето што некое од децата ми го направило, седната на мојот стол во најоддалечениот агол од дворот, од каде што, како на реклама, ги гледам сите свои и негови како едно и знам дека не погрешив...“, презеде бабата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)