- А што ако се посомнева во нас? – брзо го прекинува таа – ако нè открие?
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
За да ја прекинам таа неделотворна занесеност, занесеност што не произведуваше никаква жизнена мисла и никаква реченица што би била запишана како дел од мојата повест, станав и ги ставив во една чинија двете крилца што останаа од пилето кое го купив од домашното производство на Чанета од дуќанот кај мостот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- Прости, - го прекина таа, и не послушувајќи го, стана како нешто да ја чека, но отиде само до нишата од кујната и се врати со шише, чашки и пјато.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)