Да се послужам со вашиот израз, она што токму сакам да го истакнам „се изведува“ (притоа никогаш не извлекувајќи се!) од тоа искуство, поточно оттаму кадешто тоа се преклопува, каде што се преклопуваат работата и единственоста, универзалноста и преференцијата кон единственост од која не би требале да се откажеме, дури тоа одрекување би било неморално.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Според моето мислење, сѐ се „изведува“ од искуството (на живото, секојдневното, безопасното или промисленото, секогаш насочено кон невозможното), така што ми останува да настојувам да пишувам на начин при кој јазикот на другата личност да не трпи поради мојот, да ме поднесува без страдање, да го прими гостољубието на мојот јазик не губејќи се и не поистоветувајќи се со него.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)