Хм, ѓавол да ме земе: лицето ми се прелива во бои: црвена, жолта, зелена.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А колку се боите од очите на цел еден народ, што треперат и се преливаат во ова езеро!...“
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Со долгнавест жолт камен во средината, што се прелива во сите нијанси на таа боја, и проѕирен, а од страните целиот обрабен со сребро.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Но, за светот таа е повеќе позната по своите природни убавини, по широкото и недогледно море, со бескрани песочни плажи што се шаренеат на жешкото летно сонце и се преливаат во своевиден златен спектар...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Нежно изработено, како да е тантела, а не метал.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)