Луѓето нерешително се преместувале од нога на нога и не сфаќале што е сега, не ли е рано за починка?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се преместува од нога на нога, воздивнува.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Сите што се без пушки и без кубури ќе се засолнат таму.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И тргнувајќи пред Максима и пред Васила легнатите овци ги пречекорува, а тие кои стојат туркајќи ги со колената ги растерува, (нивните чакарки, кога се преместуваат од едно на друго место, кусо и отсечно ѕвонат), а кога излегуваат надвор пред вратата на трлото, гледајќи во небото, вели: Небаре е дење. И зазорено е.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)