преобрази (гл.) - во (предл.)

Чанга добро знаеше дека овие бели животни со блажен поглед, со натежнато тело, како израз на плодност се секогаш готови да го исцицаат сокот од црната земја да го преобразат во бело млеко.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Биомасата да се преобрази во културална мемориска банка.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
При сето тоа сепак не ја исклучуваме можноста љубовниците кои се најмногу изгубени взаемно да се пронајдат, оние мигови во кои се случува препознавање, кога пеколот се преобразува во рај и слегува на земјата, кога таа луда забава станува радост и празнување.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но тоа се преобразува во кошмар.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Најпрвин љубовта е невозможна затоа што ве преобразува во беспомошно бебенце.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Се отвора оваа ризница од жештина, топлина и сила.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Го прифаќам овој восклик како дел од она што се стреми, да се стопи, да се преобрази во она што е поблизу до совршенството, во самата природа - преку неа да се доближи до невидливиот создавач на сѐ, на себе.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Продадениот интелект од ортодоксен комунист може да се преобрази во десничарски националист и обратно само ако му ја зголемите сумата од спонзорската партија.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тие бои, во основа, како да го откриваат мотивот на песната, како да ја насочуваат мислата исклучиво кон прапростојбината на тагата во која до стрните до високото пладне кружи времето преобразено во илјадници бои и слики.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Кога ќе исчезнат конкретните облици, кога ќе се случи да блесне песната во нов замаглен предел, дамнешното кога ќе се престори во некој притаен порив по нешто што не се преповторува, видливото кога ќе се преобрази во одблесок на невидливо, ете, и во тоа е смислата на поезијата.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Можеби преписот од букви бил сочинет, но штом бил пренесен од исток на запад, под светилна инаква од онаа во која е роден, буквите се преобразиле во бројки.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не престанав да сликам. Секоја слика мора да постои во главата пред да се стави на платно и секогаш нешто се губи кога е преобразена во слика. Повеќе сакам да ги видам моите слики без таа кал.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Она што сакам да го кажам е дека уметноста може да биде лоша, добра или индиферентна; но без оглед употребената придавка, треба да ја нарекуваме уметност: лошата уметност сѐ уште е уметност како што лошата емоција, сѐ уште е емоција.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Голем број стигматизирани општествени малцинства обликуваат заеднички идентитет и смисла за внатрегрупова солидарност така што од историјата на сопственото прогонување извлекуваат низа определителни трагични епизоди и така што тие епизоди ги преобразуваат во извори на комично себеутврдување и за политички активизам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наместо тоа, искажува нешто друго – нешто карактеристично геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во секој случај, тие изразуваат настрани начини на чувствување така што изнаоѓаат сопствени (дисидентски, девијантни) начини на поврзување со главнотековните културни предмети на кои им се изложени и така што се идентификуваат со особените аспекти на тие предмети кои се или нехетеронормативни или сеотворени за нехетеронормативно чувствување.372 Ова може да објасни зошто некои геј- или протогеј-машки субјекти гравитираат, уште рано, кон конкретни жанрови на дискурот и на чувствувањето, сосе нивните сродни културни облици (како што се холивудските мелодрами и бродвејските мјузикли).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оттука и карактеристичната политичка тактика жалоста да ни се преобрази во гнев, оплакувањето во милитантност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Возможни биле, всушност, такви мигови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа станува возможно откако спортското натпреварување ќе се ослободи од неговата конвенционална функција во хетеросексуалната култура – односно, откако веќе нема да функционира како средство за терор со кое се заплашуваат момчињата со цел да се сообразат со мажественоста – и ќе се преобрази во средство на противјавноста за заедничка машка геј-свесност, за свесна еротска и културна солидарност. ‌Овој пример за женствената машка геј-идентификација, тогаш, всушност, не изразува ниту некоја основна женствена природа ниту таква машка природа, ниту нешто помеѓу.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако „ниеден дванаесетгодишник никогаш не бил одведен на психијатар и не му се молел на Христоса за помош затоа што собирал албуми со оригиналната екипа“, пишува Д. А. Милер, се покажало дека бродвејскиот мјузикл не е „ни трошка помал показател (за хомосексуалниот развој) од оние (други, попрепознатливи негови ‘знаци’) што биле страшно видливи уште од мигот кога се појавиле“.373 Се обидов да објаснам зошто, да укажам каква врска може да има конструирано поетиката на американската култура меѓу жанровите на дискурсот – или стиловите на изразувањето, односно видовите на општествена изведба – и облиците на сексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие иронии, исто така, го поткопуваат и шовинизмот што по правило се сврзува со тимските спортови: невозможно е поздравот Ritorna vincitor! да се сфати стрејт за готово.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Барем една од приказните за стоунволските безредија вели дека она што ја подбудило толпата пред барот да даде отпор, она што ѝ ја потпалило јароста и што ги предизвикало безредијата, била глетката на туркањето на една дрег-кралица во полициско комби, која, во ненадеен грч од бес, мавнала со чантичката еден полицаец.295 Целата историја на геј-ослободувањето, на геј-спорот и на геј-отпорот, тогаш, можеби директно ѝ е должник на Милдред Пирс – или, ако не баш на Милдред Пирс, тогаш барем на општествената форма и на емоционалното искуство за кои е и класичен пример и дефинитивен масовнокултурен израз: драмата на разјарената женска немоќ што наеднаш и секавично се преобразува во мигновена, вратоломна, небрежна, јаросна, неумолива моќ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во секој случај, она со што си имаме работа во сцените од Милдред Пирс и од Најмила мамичке не е терористичката моќ на машкото заплашување и доминирање, туку моќ на жртвата која веќе нема да трпи и која се враќа триумфално, „ранета и доминантна“, да им се спротивстави на своите прогонители со сета силина на својата болка.294 Кога би можело задеваното и тормозено настрано дете, втерано онаму в ќош на игралиштето, или кога само би можел злоставуваниот љубовник, предаден и измалтретиран од дечкото, да ги смогне и да ги канализира таа праведничка, победоносна јарост, жестината и гламурот на Џоан Крафорд, можеби би нашол во себе смелост, сила и сигурност да го возврати ударот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еден друг мој геј-пријател, додека сѐ уште бил основец, ја преработил автобиографијата на Кристина Крафорд Најмила мамичке и ја преточил во драма – само што ликот на Кристина го преобразил во машко, надевајќи се дека кога ќе се поставувала драмата, тој самиот ќе ја игра таа улога; промената на полот му овозможувала драмска улога што можела да посредува меѓу неговиот мажествен идентитет и неговата емоционална идентификација со абјектниот, но моќен мелодраматичен женствен пример.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Така, севкупниот ефект на оперското упатување е преобразба и превреднување на природата и на дефиницијата на тимскиот дух за да се создаде негова изменета, иронична верзија која ќе им биде достапна на членовите на тој клуб.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Извесен мој геј-студент се сети дека еднаш, некој летен ден, кога бил многу помалечок (изгледа кога имал околу седум годинки), го заглавил целото свое запрепастено семејство на паркиралиштето пред некој супермаркет, каде што се изначекале додека да им ги изглуми сите улоги од Звукот на музиката или барем да им ги испее сите песни од филмот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само паметните мирно можеа да чекорат во животот, не осврнувајќи се на случајно наметнатите тежини за кои однапред знаат дека подоцна ќе се преобразат во леснотија.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но, чувството беше сочувано - обеспокојувачко љубопитство кога отсуството се преобразува во присуство.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Си ја подметнува перницата под главата, се испружува, прекрстувајќи ги нозете, шеретски ме погледнува: - Знаеш ли дека на моите сè уште не им е јасно како тоа нивната мила, воспитана ќеркичка одбегна од неприкосновената, замислена иднина и се преобрази во црна овца на семејството.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тоа телото на Јеремонахот Захариј се преобрази во земја, сама се упокои безгрешната душа на Стефана, а со него се избриша рисумката од седефната школка и од темното ќоше на моето сеќавање.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мислев дека она што треба во мене да е страв станува дива болка од која ќе можам да се избавам далеку од ова чудно земјиште со многу жили во себе, негде на некое бачило запаметено од детството или од прикаските на тоа детство: во несоблазнет дом на недоразвиени јагненца до чии меки слабини топло се дише, бескрајно се сонува цутењето на праските и јаболкниците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но врз мене сѐ уште лежеше парче темница во која Круме Арсов се преобрази во жив факел што со искинати писоци се врти во круг, паѓа на коленици и пак станува, и трча кон ветар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Фејсбукот едноставно се преобрази во мрежа со која се комуницира со луѓе надвор од земјата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Дело ограничено со една тромава естетика, производ на една уметност на најмало напрегнување, творба на една епоха на низок водостој и слаб проток, што би била состојбата во која се најдоа уметноста и естетиката во вторава половина на дваесетиот век; тоа дело го претставува одговорот на уметникот на оној став на публиката кој тежнее еден Лоеонардов портрет да биде преобразен во „ла Gioconda” - т.е., во нешто повеќе од едно дело, во некакво над- дело, во едно пренапрегнато дело, мит, амблем на секое уметничко дело - толку упорно присутна во своето самољубие, што и кога веќе не ја гледаме, нејзината насмевка, што наликува на насмевката на Carrol-овата мачка, не престанува да нѐ прогонува, дури ни тогаш кога сликата исчезнала.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Конструктивизмот ни ги појаснува процесите што секој од првонаведените термини во спротивставените парови го преобразуваат во оној другиот, значи, процесите што чистото го прават нечисто, непроменливото историско и фундаменталното контингентно, но конструктивизмот има свои граници. извор: Institute for Human Sciences, NewLetter 55, 1996; пренесено од Arkzin превод: Г.Н.Ом 18 okno.mk Маргина 36 19
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Му повика на болниот во уво, му се обраќаше со „Господине... Вие... вие потатору!“, бидејќи името не му го ни знаеше; сакаше да го види како сосема се буди, сосем преобразен во живот, најпрекрасен, најчудесен!
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тука меѓу другото спаѓа и расказот „Волшебник“ кој подоцна израстел и се преобразил во „Лолита“.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Монашки нишан: сведоштвото на Лука Блажениот 29 „Има нишани што ги следиш од рано детство без да знаеш зошто: - се будиш предзори додека сосема не се повлекла глувата сенка на ноќта кога сѐ е разбиено на безброј дробни честички сетен ситнеж кој подоцна ќе се склопи во запрепастувачки складен и топол мозаик, во фрески по ѕидовите, по подот, на сводот и сеќаваш кревкото, кршливото порозното, обезличеното се преобразува во својата виша смисла и ти се обзнанува: ни еден слом не е алогичен!; - тукушто си пркнал уште дете, стануваш аскет и заминуваш незнајно каде само (посакуваш!) да биде тивко, молебно створено и од природата, и од човека за деноноќно бдение за созерцание, вертикално понирање на веда - од небеса до подземи за живеење со жиг и жедба на монах ни горе-ни долу повеќе таму, одошто овде
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во истиот хируршки оддел постоеше еден човек на четириесет години, кој боледуваше од она што тогаш се нарекуваше myositis ossificans progressiva (fibro dysplasia ossificans), состојба во која мускулите се преобразуваат во коска. Тоа е многу ретка болест.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој седеше во количка буквално без да даде знак од себе.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Штотуку го уби коњот, кога, гледај чудо, овој се преобрази во принц кој, да не беше јунаковата послушност, ќе мораше засекогаш да остане бедно истрошено коњче. 18.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа му вети на својот иден маж дека никогаш повеќе нема ништо да украде.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јунакот се двоумеше, но само за момент.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како може нешто толку чисто, невино, едноставно, совршено, безгрешно да се преточи, изобличи и преобрази во хаос, во завист, љубомора, пасивност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Рационалниот консензус постигнат преку отворена и слободна дебата е заменет со фабрикуваното мислење Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society (Cam- bridge, Mass:MIT Press, 1989), 140. 98 Ibid., p. 176. 88 од анкетите и експертите.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во овој процес на „повторна феудализација“ на јавната сфера, „јавноста ја губи својата критичка функција за сметка на инсценираната претстава; дури и аргументите се преобразуваат во симболи на кои повторно не може да им се одговори преку спротивставување, туку само преку идентификација со нив“.99 Во модерната верзија на „репрезентативната јавност“ од ерата на феудализмот, кога јавноста повеќе беше „статусна одлика“, „не за, туку ’пред’ народот“100 (каде кралот се претставува себеси пред публика, како единствената јавна личност, додека сите други се само набљудувачи), во капитализмот на социјалната држава политичарите и организациите се претставуваат себеси пред гласачите (како набљудувачи).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Обичните човечки чувства се преобразуваат во она што на површина изгледа дека се нивните духовни елементи.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Императивот на општоста на моралните осуди може во еден свет на културни разлики брзо да се преобрази во империјализам, ако обврската што ја чувствуваме кон она што го нарекуваме “наш идентитет”, во однос на другиот ја разбираме како “понуда што е невозможно да се одбие” и му ја наметнуваме без за него прифатливи причини.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Така поседувањето на вистината за доброто брзо може да се преобрази во нетолерантно држење, затоа што кон нетолерантност се движи веќе самото поседување на вистината за она што се смета морално неутрално.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сето ова зборува дека толеранцијата како морално начело на однесување Margina #32-33 [1996] | okno.mk 79 нема многу можности.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Помоќна е претензијата по универзалноста на нашите вредности и ним соодветното постапување, повеќе се засилуваат причините за осуда на толерантното однесување, што со своето допуштање на различното ја раздира заедницата на сите оние што во неа се колнат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таквата толерантност на другиот така дозволува поништување на субјективноста на двајцата дискутанти: едниот го прави само заменлив застапник на Вистината, а другиот го поништува како бранител.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дел од културата на научната расправа е да ги допушта ставовите на другиот, но само како привремен компромис, чекор на патот до дефинитивното расчистување, кога вистината ќе расчисти со заблудата и конечно ќе ја определи, независната од секој субјективен поглед и вреднување, “објективна вистина”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)