Во него означеното секогаш функционира веќе како означител.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
По пат на една одвај забележлива нужност, сѐ се одвива како поимот на писмото, престанувајќи да означува една партикуларна, изведена, помошна форма на говорот воопшто, (сфатен како комуникација, релација, експресија, значење, конституирање на смисла или мисла, итн.), престанувајќи да ја означува надворешната скрама, непостојаниот дупликат на еден главен означител, означителот на означителот, да почнува да ги пречекорува границите на протегањето на говорот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Да се премости јазот значи да се пречекори границата помеѓу чудесното и можното, помеѓу стварното и митското, помеѓу граѓанскиот свет со неговите будоари и книговодство, и кралството на сето она што долго се означуваше како бајка, за на крајот да се именува како налудничава фантазма.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
„Дури и во случаите кога ќе се земат предвид сите околности, многу често не се постигнува посакуваната цел“ додадов, за да го намалам учинокот на она што можеше да се сфати како насрчување а ми се беше лизнало од јазикот онака, сосема случајно.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Му подреков дека животот многу ги цени скривалките.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Со слична цел (да обескуражи секое избрзано решение) беше и она мое укажување дека секогаш постојат и додатни опасности.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Всушност бев рекол дека секоја иницијатива е в ред но под услов да не се пречекоруваат границите на разумноста.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Токму таквиот вид на архитектура, која со својата рационално- функционалистичка основа ги пречекорува границите на човечноста, беше повод Хундертвасер да почне да се занимава со темата човек-станбена изградба-природа.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Нејзиниот (само)деструктивен акт на спротивставување на државната волја на Креонт, акт во кој таа ја пречекорува границата на симболичката заедница на која што ѝ припаѓа, е она што отвора расцеп и внесува раздор во природниот тек на случувањето.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)