признае (гл.) - себе (зам.)

Тоа без дилема играше улога, но на Александар за разлика од колегите, посебно колешките во Секретаријатот не му беше тешко да си признае себе си дека Бојана навистина е убава.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
…ако малечката но впечатлива епизода со дебелиот е пример par exelance за пресметка со дистанцата како неприкосновена одалеченост зарем и јас досега не размислував премногу додека пишував наместо да доживувам не сокривајќи се зад зборот зад законите на добрата реченица зошто да не го излијам несигурното созревање на чувството во линијата на ракописот користеноста на дистанцата е научена од родителите од почитуваните учители кои со лесна иронија но убедени ја негуваа скапоцената логика на аргументите а што ако така сум вовлечен во не- -јас во светот преземен толку е тешко после сета умешност да се заглушат ушите да се отфрли мрежата да се признаеш себе си внатре сонцата жежат ли жежат усните немоќно сами се потсмеваат гнездото се урива веќе ме облева летото илјадници плави нестрпливи звуци ја оставаат зад себе молчеливата погрбавена сенка...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Може не сакаа да си признаат себе си дека навистина е така.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)