Меѓутоа, сите тие инсистираат дека Македонија, Црна Гора и Војводина би требало да припаѓаат кон автономната српска држава.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Колку што обликот е поединствен и поблизок до она што исцело непримерено го нарекуваме “фикција” или “автобиографија”, како што е случај со делата Глас, Разгледница или Cirkonfesija, толку повеќе таа присила ме изненадува.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Не сакав тогаш на Луција да ѝ се спротивставувам па да ѝ објаснувам дека мошне често, наместо патриотизам луѓето се задоволуваат со еден вид културен примитивизам, и живеат како во полусон, убедени дека се патриоти; многу години подоцна сфаќаат дека примитивизмот на народните обичаи (во позитивната, културна смисла на зборот) не го определува нивниот патриотизам, туку дека е само еден вид културно алиби дека припаѓаат кон некое движење.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ова разграничување, според Чубриловиќ, би можело да се реализира не преку плебисцит, туку преку ‘историски фактори’, што значи дека сегашните чувства и националните движења ќе бидат игнорирани и заменети со историски аспирации (кои во многу примери се оправдувани со чистиот империјализам)“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Етнички, национално, општествено, психолошки и историски, Македонците се разликуваат од Србите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Па сепак, секој текст припаѓа кон една сосема инаква прикаска: неусталеноста на тонот, речникот, самите реченици и најпосле недостатокот на спретност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Нивните истражувања и анализи во однос на Македонија покажале дека „Македонија дефинитивно не припаѓа кон српската единица.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)