На утрото дошел мажот и и ја видел, и се поклонил, и ја пригрнал от радости, и не може да проговори от плач.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Татко ми првпат ѝ проговори од книгите: – Јасно е како ден.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ќе собирате ли доброволни прилози за мене?“ Ѓаволски им ги замрси конците па квичеа и не можеа да проговорат од збунетост надевајќи се дека сето тоа нема да се заврши зло за нив.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)