Притоа, секогаш го прескокнуваше зборот незгодна, иако беше многу свесен за своите постапки, сепак продолжуваше по свое.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Спуштајќи се прудолу по падините со себе ја исполнуваа Драмчејци, мала и осојничава заветрина, потоа искачувајќи се, по северните падини на Црн Камен, полека и скалесто, го досегнува сртот на источниот лак и продолжувајќи по него во северна насока во расчекор го фаќа Станкоски Рид.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Продолжуваше по својот стар не загубен ритам, просто забегнувајќи си го погледот од сето она.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)