пукне (гл.) - од (предл.)

Фазлибеј ќе пукнеше од јад кога разбра дека се свампирил Толе Паша.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пашата ги накажа командантот и командирите на потерните одделенија, ги смени и испрати други; валијата го смени кајмакамот и мулазимот на заптиите, но сето остана напразно. Толе в земи пропадна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Можам да пукнам од завист, но немам ништо друго освен кутија оловни букви, како што велеше оној писател Крлежа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И дојдоа, во најмагливата ноќ во декември, со сопствени возила колку што вкупно во населба немаше, а мајка ѝ ќе пукнеше од мака што соседите не можат да видат колку бакшиши ѝ донесоа на „нечесницата што се дала пред брак“ и колку букети влегоа во бараката и, замисли, по два, еден за свршеницата, а еден за „госпоѓата “мајка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
ТОМЧЕ: Зошто така ме пукаш, Стојанке? Ќе пукнам од мака кога ми зборуваш така!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Што?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Ова ти е да си пукнеш од мака! Ивана го шета светот и била дури во Дизниленд, а ние овде од дома до Млечен, од Млечен на „Плава”, од „Плава” на скали пред влез.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ете што правиме ние. Баш ѝ завидувам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Пукни од свирење, велам и слегувам долу.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да пукнеш од смеење. „Ќе треба да прајме полимос за да петихоме скапото“ 1.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Каде се оние двајца намќори да го видат како ужива, како се радува, како се смее? Би пукнале од мака...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Уф, не можам веќе да издржам, ќе пукнам од мака.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ами... А ти, кир Ристаќи, можеш, ако си сакаш, и да си пукнеш од плачење за двестете наполеони. Тоа не е ништо!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
АНТИЦА: Еве, мамо, сега... (Во себе си). Уф! ќе пукнам од мака...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не, не треба починка, не треба смирување, сето поле пукнало од здравина, па крвта е моја светло разденување од таа разгаленост, од таа убавина.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Што е смешно Многу нешта се смешни на овој свет! Да пукнеш од смеење!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Едноставно, можеш да пукнеш од смеење! Само ако посакаш!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но никогаш досега не сум слушнал вакво: од глувче, од малечко и обично глувче да пукнеш од страв. Хм!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Не знам што да сторам и како да ја успокојам мајка ми: ќе пукне од плачење.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Полјакот ќе пукне од бес. По цела ноќ трча по куќата и на секое шушкање извикнува: - Стој!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ќе пукнеше од мака учителот. - Нејќам да имам нем човек во класот, - велеше тој, - нејќам да имам луѓе инаетчии ...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Хе-хе-хе-хе ... онака ситно-ситно како што умеел тој и пак си продолжил да си јаде, а Митре да пукне од смеење.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Во едната рака држела сребрена кофичка додека се пробивала низ грмушките и итро ја повикувала исчезнатата крава, молам, нека се врати дома, или утробата ќе ѝ пукне од неизмолзеното млеко.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
За секоја цигара - чкрап со кибритот. Да пукнеш од мака. А мојот со нив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)