Останал само еден офицер, некој мајор, а тој ја прашал Трајана: Кај ја носите бомбата, госпожа?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Додека пребаруваше да ги најде паричките (пцуејќи ги во себе и него, и партијата му, и суратот), овој достоинствено го чекаше, чешкајќи се по непоткусурените влакна на лицето.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
У еден партаљаф кустум, су широка врска, мисљ`ш лигарник, а панталоонто... шо да ти кажувам... у едната пачавица двете нози ќе му ги субре.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Околу колата и околу нив дотрчале многу бугарски војници и офицери, но и тие, кога ја виделе бомбата и кога дознале дека не е експлодирана, пцуејќи ги Ѓорета и мајка му и нарекувајќи ги Мрсници се разбегале на сите страни.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)