„Оставете!“, со достоинство ја прекина накрај самиот генерал Первоједов гнасната итаница на својот задгробен клиент.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
13. Следниот ден Филозофот ме разбуди уште пред зори, чукајќи на вратата од мојата одаја.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Не се разбудија уште ваше превосходство, тоа треба предвид да се земе; тоа тие не се навикнати: ќе се разбудат и инаку ќе ве примат...“ „Оставете”, повтори генералот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Знаеш, чорбаџике, тогаш како ни заповеда: „Тури на ум, глупава Анастасијо, ако ме разбудиш уште еднаш порано или подоцна отколку што сум рекол, бегај од мојава куќа и повеќе да не се вратиш!“
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)