развлече (гл.) - уста (имн.)

Гледај. Ја развлече устата во лажна насмевка и плесна со дланките.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Стисна заби од болките и ја развлече устата да се насмее.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста пак ја развлече устата и повтори: — Мори, чума да нѐ чукне, сестрице Митро, и без нас, чупињата, не може вој свет да се држи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таки првин ја развлече устата, а потоа ја подотвори на начин кој ветуваше дека ќе додаде уште нешто, но одеднаш замолчи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Доброутро, спанко! Повторно ме плашиш. Томо само ја развлече устата во нешто што требаше да личи на насмевка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)