Знаеш, и денот не се разденува наеднаш.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Најпрвин само ќе се најави, далеку негде, по сртовите на ридовите; ќе забели како нашите белки во темнината, бавно ќе зрее, ќе дозрева во темнината, а дури потоа, и тоа наеднаш, ќе се истури и помеѓу нас како бел безшумен дожд. И гледаш - осамнало.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)