Тоа е време кога се раѓа денот, кога над морската пустелија отскокнува сонцето и болска во стаклените очи на обесените.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„ - И? Мачката му преде од влакната на градите, а тој ми дообјаснува: - И, се раѓа денот нов, но веќе си мртов.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)