А потоа една по една се јавуваат мисли, се редат слики од вчерашниот, поминатиот ден, и тој станува свесен за себеси, за својата положба.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Зафатија луѓето гробовите што подобро да ги уредуваат, надгробните плочи и крстови да ги испишуваат со најлични букви, да редат слики на покојниците, да ги украсуваат со ангелчиња, со гулапчиња, со светци, саксии со цвеќиња.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Насекаде наоколу непозати луѓе се фрлаа на земјата, ги бакнуваа штичките со напишаните имиња, пискаа, редеа слики со рамки на гробовите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)